Pięknisty język trolli

Olsza

Tak, podejrzewam, że "ghyr" zdarza się każdemu po serii belorskiej, to chyba zaraźliwe... Nie jestem pewna, czy to wciąż język trolli, ale powiem Wam, że do mojego stałego słownika na stałe weszło "A leszy wie!" albo "A niech go leszy popieści!" czy "A niech mnie leszy bogatą uczyni!". Laughing

W końcu nikt nie wie, o co mi właściwie chodzi... Chociaż najfajniej było, jak po Grzędowiczu byłam w stanie rzucić jakieś soczyste słówko w języku fińskim. ^^

Co do czytania, cóż, święta prawda wszystko, co zostało powiedziane do tej pory. Ta społeczna "dziwność" prawdopodobnie również łączy wszystkich użyszkodników forum. Smile

Chociaż ja się muszę przyznać, że aktualnie choruję na przymus i cywilizację. W swoim czasie czytałam jak szalona, w wakacje rozkładałam taki wielgachny materac na środku pokoju i nic więcej nie było mi potrzebne do szczęścia oprócz książki, potrafiłam zupełnie zapomnieć o rzeczywistości. Ostatnią część Pottera połknęłam w ciągu jednej niedzieli, czy może też soboty, już nie pamiętam... W każdym razie czytałam tak zawzięcie, że aż mnie głowa bolała, ale nic to, musiałam przekonać się, jak się ta historia skończy. Najlepiej czytało mi się, wyobraźcie sobie, w szpitalu - w ogóle nie słyszałam, że do koleżanki z sąsiedniego łóżka przyszła spora i hałaśliwa rodzinka, byłam w innym świecie. A potem przyszła szkoła średnia, przymusowe lektury, które było trzeba czytać na czas i na siłę, do tego internet (łącze mam dopiero od listopada 2011)... Najpierw pomimo szczerych chęci nie miałam czasu na czytanie. Potem musiałam czytać nie to, co chciałam (ambitnie przebrnęłam przez większość lektur, tylko kilka mnie pokonało, w tym wkurzający i haniebnie nieobszerny młody Werter), co zaczęło obrzydzać mi słowo pisane. Kontakt z internetem, gdzie wszystko jest szybko, łatwo, natychmiast i w obrazkach, okazał się ciosem ostatecznym... Odwykłam od lubienia czytania, chciałabym do tego wrócić, ale nie potrafię. I żeby nie było złudzeń, robię, co mogę, żeby znów to pokochać. Tylko jakoś mi nie idzie... Aktualnie jestem na etapie usilnego poszukiwania lekarstwa na nienaturalną jak dla mnie niechęć do książek, kontynuuję żmudną terapię. Mam nadzieję, że z czasem znów utonę w słowach. Jeśli macie jakiś pomysł, jak mi pomóc, przyjmę każdą poradę. Embarassed

Katarzyna

No daj spokój, Werter to najlepsza kołysanka jaką znam. Nawet melisa (waleriany nie próbowałam) tak nie usypia jak ta książka. Ja nie miałam problemu przejęcia języka (nigdy lingwistką nie byłam) natomiast problem z nadmiernym czytaniem rozumiem. Ostatnio w autobusie stał obok mnie kolega, ponoć klepał mnie po ramieniu a ja z nosem w Kudłatej świata nie widziałam (swoją drogą bardzo polecam jeśli używasz czegoś poza fantastyką).

Olsza

Ale ja właśnie pytam, jak PRZYPOMNIEĆ sobie miłość do książek, bom się zagubiła...

Katarzyna

Znaleźć kilka, które wciągną. Ja to wpisałam do poprzednich postów. Może zmień tematykę. Rzuć (na chwilę) fantastykę i zajmuje się czymś innym, może tak się uda. Mi to pomaga.

Mikka

Katarzyna

Też pomysł, choć nie dla mnie. Jestem uzależniona od tekstu pisanego

Mikka

to visual novelki polecam Wink

ewentualnie mangi - słowo pisane a i jak się dobrze trafi, to rysunki przepiękne [Dengeki Daisy mogę do tej pory tylko "oglądać" - zakochana jestem w kresce *wzdycha*]

Katarzyna

Nie chcę Cię urazić, ale manga nigdy do mnie nie przemawiała. Nie mój świat, nie mój klimat. Ale kto co lubi.

Mikka

Rzeczywiście, co kto lubi Smile

W każdym razie, mówię tylko, że taka odskocznia jest fajna, jeśli się komuś książki znudziły. Ja zawsze kochałam anime - więc łatwo zaraziłam się też mangą.

Ale Kasia ma racje, jeśli nudzi cie już fantasy, Olsza, to zmień na jakiś czas gatunek. Jeśli ogólnie czytanie - to sobie od niego odpocznij.
Ja właśnie od jakiegoś czasu wracam powoli do czytania po baaardzo długiej przerwie - i zasadniczo aż inaczej.

Katarzyna

Do mnie nigdy nie trafiła, a nie powiem, próbowałam, koleżanka starała się wciągnąć mnie. No cóż, nie wyszło... Dla mnie odskocznią od fantastyki (którą pasjami uwielbiam) są thrillery medyczne Robina Cooka. Czekam aż do księgarni wejdzie kolejny. Mama ma dość, bo mam w biblioteczce wszystkie dotychczasowe (około 40 książek) i jak twierdzi-półka się urywa...

Olsza

Olsza

(Daję nowego posta, ponieważ kontynuuję w innym temacie, niż w ostatniej notce.)

Wracając do rozważań nad "pięknistym językiem trolli", chcę nieśmiało zauważyć, że porównanie "ghyra" do naszej obraźliwej nazwy męskiego przyrodzenia jest raczej nie na miejscu. "Po polskiemu" różne odmiany "ch..." mają właściwie wyłącznie pejoratywne znaczenie. Natomiast w powieści pojawia się też coś takiego, jak "zaghyrzyście", pełniące chyba funkcję naszego "za***iście", co wskazywałoby na znaczenie pozytywne (przynajmniej w danym fragmencie; wybaczcie, ale nie umiem go znaleźć).

Taka luźna uwaga, że chyba nie ma po co próbować przekładać trollowego na polski. Smile

To raczej bez sensu, tak samo, jak próbować szukać odpowiedników chyba ze dwunastu eskimoskich nazw śniegu. Nieprzekładalne, dość, że wiemy o ich istnieniu i mniej więcej orientujemy się w przybliżonym znaczeniu, co najmniej kontekście. ^^

Katarzyna

Z kontekstu trzeba odbierać znaczenie "ghyr" a nie próbować tłumaczyć

Olsza

To przecież napisałam. Cały wywód powstał za temat główny i dyskusje jeszcze z jego początku.

Swoją drogą jak się tak czyta te powieści fantastyczne, człowiekowi wzbogaca się słownictwo (znaczy uczy się ciekawie kląć w wielu obcych, niekoniecznie żywych i prawdziwych językach). ^^

Uthar