Wilkołaki, Wilczy-zmiennokształtni

anulka870

no i pod ten temat wchodzi mi Curran i jego sfora ( ? ) no bo nie wiem jak mogę to zbiegowisko nazwać inaczej

Smile_

Gromada, anulko, Gromada Very Happy

Sfora mnie się kojarzy tylko z wilkami, a tutaj były różne zwierzątka.

Tristan

Wilkołaki są interesującymi stworami.
Kocham Zew krwi itd..
Adam jest moją ulubioną postacią. Męski, silny i despotyczny. Mam zjadliwy charakter, więc raczej imponują mi faceci którzy mogą i chcą stawić mi czoła.
Podobnie w Magia Parzy gdzie Curran jest wyzwaniem i nie mam na myśli zdobycia go, tylko późniejsze życie z takim osobnikiem. Obie strony muszą dać z siebie wszystko by utrzymać taki związek.

W Laurell Hamilton są interesujące wampiry i dobrze rozwinięta akcja (w Polsce wydane do 5 tomu). Osobiście przeczytałam całą serię i choć jeden z trzech najważniejszych postaci jest wilkołakiem, to go nie lubię. Autorka ustawiała w nim za dużo zaprzeczeń. Z jednej strony wódz i bestia, z drugiej pragnie rodziny, nienawidzi siebie itd.

Stary dobrze znany Harry Potter. Lupin jest dla mnie taką samą niekonsekwentną postacią jak wcześniej wspomniany Richard. Jakby autorka nie była zdecydowana kim ta postać ma być.

Ugryziona. Dobra książka, choć nie podoba mi się zrobienie z kobiety zabawki, a dla mnie tylko do tego się to sprowadzało.

Wilkołak - strata pieniędzy i czasu. Książka nudna i naiwna. Zaprzestałam czytania po pierwszych dwóch rozdziałach, a dla mnie to niezwykłe.

Wampir z przypadku - tak jak wspomniane w tytule wampiry, są to postacie niekonwencjonalne, postrzelone i po prostu nie da się ich nie lubić. Szkoda, że są tak marginalnie potraktowane przez autorkę.

Linie krwi - Wilkołaki są tam cudownymi misiami i mimo jadania mięsa, ciągle myślę o nich jak o wegetarian inach. Kocham ich jednak. Dzieci i ich podobieństwo nawet w postaciach ludzkich do szczeniaków, jest urocze.

Przynieście mi głowę wiedźmy. Tam raczej niewiele jest o wilkołakach i tylko w drugim tomie.

Pretchett. Świat dysku jest parodią życia i innej twórczości literackiej. Nawet wilkołaki należy postrzegać głębiej. One są tam w określonym celu. Troszkę jak dawna arystokracja?

Reszty chwilowo nie pamiętam, a ze względu na ostatni wysyp wyjątkowo mizernej literatury ciągle kręcącej się wokół wampirów i wilkołaków, aż się boję zacząć czytać nowości.

anulka870

no to ktoś ci musi na to odpowiedzieć

no i ja sie pokusze

Adama też uwielbiam i uważam że jest świety radzi sobie jako tata jako boss wilkowatych i jako kandydat do pani naprawiającej volvo

Curran przez pierwsze dwa tomy bezcennny w trzeciej odsłonie brak mi słów obawiam sie że po czwartej pujde na psychoterapie

Wilkołak to syf kupiłam i też nie mogłam przebrnąć przez pierwszy rozdział więc byłaś lepsza

tomów w polsce Hamilton ukazało się sześć ostatni Taniec śmierci pokazuje nędzę postaci Richarda ale uczy go zabijania za to anitka traci zapał do wilków choć stałą sie ich lupą no i pada w zimne paluszki wampira, Richard podobał mi sie w trzech pierwszych tomach był słodki póżniej wiało nędzą

Lupin jako wilkołak moim zdaniem wpasował sie w kanon książki bo on nie mógł być bezmyślny beztroski nie miał szans panowanioa nad bestią...więc nie można go postawić na równi z innymi jego odpowiednikami w fantastyce

w Liniach wilkołaki były troche jak psy dingo aż w końcu ktoś chciał je powystrzelać

u pani Zmierzch były powieleniem kanonu z innych pozycji tegio gatunku

czekam na komentarz

Meami

Mój głos poszedł na Dereka ^^ uwielbiam tego 'złotego chłopca'

filemonka

A ostatnio na horyzoncie pojawiła się nowa seria o wilkołakach. "Dziedzictwo mroku" Bree Despain. Czytałyście?

Meami

Tak. Mam to nawet na mojej półeczce. Może być, tak na jeden wieczór, ale boję się jak będzie wyglądała druga część i nie jestem pewna czy chcę ją przeczytać.

Aduu

A ja swój głos oddałam na Adama ;] Uwielbiam go ^^ Jak dla mnie - takich mężczyzn brakuje nam w tym naszym chorym świecie xD

anulka870

Olsza

Wahałam się pomiędzy Adamem a Lupinem, ale padło na Adama. Był likantropem niemal z powołania, silny, władczy, opiekuńczy. Biedny Lupin to ofiara napaści złego wilkołaka, jak się okazuje - w alegorii AIDS, wyobcowania chorych, ich niechęci i poniekąd uzasadnionego lęku przed ujawnieniem się w społeczeństwie. Temat ważny, ale nie tak... wilkołaczy, jeśli wiecie, co mam na myśli. No i niech Adaśko ma, i tak Remus wygrał. Wink