Andrzej Ziemiański

Mikka

Andrzej Ziemiański

Bramy strachu
Breslau forever
Daimonion
Dziennik czasu plagi
Miecz Orientu
Nostalgia za Sluag Side (wraz z Drzewiński Andrzej)
Przesiadka w piekle
Przesiadka w przedpieklu
Strefa Mroku: Jedenastu Apostołów Grozy (antologia; wraz z Sapkowski Andrzej, Dukaj Jacek,Kucharski Damian i inni)
Toy Wars
Trupy polskie (antologia; wraz z Chmielewska Joanna (właśc. Kühn Irena), Bereś Witold, Bratkowski Piotr i inni)
Ucieczka z Festung Breslau
Wizje alternatywne 4 (antologia; wraz z Wolski Marcin, Kochański Krzysztof, Grzędowicz Jarosław i inni)
Wizje alternatywne 5 (antologia; wraz z Kochański Krzysztof, Kossakowska Maja Lidia, Inglot Jacek i inni)
Wojny urojone
Zabójcy szatana (wraz z Drzewiński Andrzej)
Zajdel 2002 (antologia; wraz z Kossakowska Maja Lidia, Świdziniewski Wojciech, Ziemkiewicz Rafał Aleksander)
Zapach szkła

Cykl "Achaja"
Achaja 1 (tom: 1)
Achaja 2 (tom: 2)
Achaja 3 (tom: 3)

Mikka

Moje ulubione jego książki to Toy Wars i Achaja. Do innych jakoś nigdy mnie nie ciągło

Halkatla

A ja czytałam tylko Achaję, ale bardzo mi się podobała. Chociaż to może dlatego że przed Achają trafiło mi sie kilka książek pod rząd, których fabuła była zbudowana na motywie wędrówki, wiec to moze taki pusty zachwyt.

Nie. Przemyslałam to - w Achai podobają mi się postacie.
Zakończenie nie jest takie jak sobie wyśniłam, ale wybaczam, niech mu będzie - stary jest.

Caylith

Od jakiegos czasu chodzą plotki o kontynuacji Achai o która aż sie prosi po zakończeniu ostatniego tomu. Ale diabli wiedza, czy wogóle ją zrobi. Przede wszystkim musiałaby sie toczyć albo w obecnych czasach albo w przyszłości (patrz wizje Mereditha o Achai). A po drugie minęło pare latek od wydania Achajki ostatniej i nic.
Toy Wars tez kocham:) Ziemnianski ma te zdolnosc rzadką ozywiania bohaterów swych książek:) Szczegolnie w przypadku dialogów najemników (i w Achai i w Toy) Very Happy

Halkatla

Aha, nawet na wiki jest mowa o tym, że Endriu ma zamiar pisac kontynuację - 1000 lat później... Nawet jeśli do tego dojdzie, będzie cienko - ze "starych" bohaterów zostaną tylko Meredith i Achaja.
Poza tym zastanawiam się jak oni Achajke zabili - bo niby zasztyletowali, a przecież ona kotem była Confused

Wredniak

Ale te zwierzoczki regenerowały się tylko w lesie chyba... a potem gdzieś jej nie zamurowali? Dawno to było więc nie pamiętam...

Caylith

Zrobili z niej jeżozwierza - zasztyletowanie razy x. Potem pochowali w trumnie wypełnionej zywica i zamurowali w jakiejś bramie:P
Ale widac nie pomogło skoro 1000 lat pozniej Meredith widział ją z fajka w zebach i w okularach słonecznych:P

Kometa

Achaja jest napisana językiem dość prostym, oczywiście stylizowanym odpowiednio aby nadać klimatu opowieści fantasy, ale jak przychodzi co do czego to czytelnik nie czuje ciężkiej i mrocznej atmosfery magii oraz mistycyzmu, ale ryczy ze śmiechu na całe gardło. Proza Ziemiańskiego jest łatwa, lekka i przyjemna, miejscami ociera się nawet o prymitywność, główna bohaterka często biega roznegliżowana, klnie jak szewc i wypija morze gorzały (Bogiem a prawdą to w dalszych tomach chodzi permanentnie napruta, że nie wspomnę co wyprawia Biafra - potencjalna para do bohaterki - ten to dopiero leci po bandzie ile sie da), ale jest coś urzekającego w tej opowieści, dzieje się naprawdę dużo, akcja jest świetna i pełna dobrego humoru. Sama bohaterka bywa irytująca ale da się ją polubić, za determinację i mnóstwo zacięcia w dążeniu do celu. Umie się przystosować, z mądrej księżniczki staje się rasowym zabijakom, ale to nie znaczy, że nie umie już się zachować na salonach. W dodatku równie dobrze, jak nie lepiej prezentują się pozostałe postaci. Duet ryzykantów-oszustów czyli Zaan i Sirius, spragnieni wrażeń i chwały, z dna wędrują na same szczyty, od zera do bohatera, mącą w polityce kraju dla zwykłego ubawu, wygrywając bitwy i wojny. Równie intrygująca jest para niewolników których Achaja spotyka na swej drodze czyli Hekke i Krótki. To oni głównie uczą ją życia, jak przetrwać, jak zabić, jak wygrać. Sami natomiast nie kwapią sie do zmian w swoim życiu, traktują Achaje trochę jak szczeniaka do odchowania, tresują, uczą sztuczek, czasem pogłaszczą, czasem skarcą.

Ogólnie rzecz biorąc książka mi się podobała, ale nie jest to pozycja dla osób wymagających, spragnionych literackich popisów i głębokich przesłań. Tu chodzi o przygodę i dobrą zabawę. I o nic więcej.

I mówcie sobie co chcecie, Biafra miażdży xD I tak na dobrą sprawę chyba tylko przez niego lubię te książki tak bardzo.

Z kolei O Toy zwykło się mówić, że jest młodszą siostrą Achai. Nie da się ukryć, podobieństwa są dość rażące. Różnica właściwie polega na tym, że Achai przyszło żyć w trudnych czasach zamierzchłej przeszłości, a małej Toy w jeszcze trudniejszej przyszłości. Ale obie po równo miały ciężkie przejścia, obie spadły na dno, obie parały się prostytucją, jedna mniej druga więcej, obie miały nałogi (jedna ćpała, druga chlała), obie miały fantazyjne i wstydliwe tatuaże (jedna na tyłku, druga na twarzy), obie ruszyły na wojnę nie mając o niej bladego pojęcia i wreszcie obie odbiły się od dna, zyskały mordercze zdolności i wreszcie jako tako ustabilizowały swoje życie. Ale...
Nie ukrywam, że historia Achai podobała mi się bardziej. Był w tym jakiś sens, a sama Achaja, ledwo bo ledwo, ale jakiś tam poziom trzymała. I o ile Achaja ocierała się o prymitywność o tyle historia Toy jest zwyczajnie prymitywna. Dużo nagości, dużo wulgaryzmów i nieustanne walenie do siebie z wielkich splów. Kobiety w powieści prezentują żenująco niski poziom, nie wspominając o głównej bohaterce, ale brzemienna zakonnica rzucająca nożami o inteligencji pięciolatka i blond prostytutka żydowskiego pochodzenia kolekcjonująca sobie facetów jak małe szczeniaki do zabawy, mnie po prostu poskładały. I to w ten negatywny sposób.

Ale jakby nie patrzeć książka stoi u mnie na półce i wcale nie żałuje wydanych na nią pieniędzy. Dlaczego?

Nie ukrywam, że bawi mnie szowinizm Ziemiańskiego. Jest to dla mnie swego rodzaju ciekawostka przyrodnicza, jak dorosły, mogłoby się zdawać dojrzały i rozsądny facet, puścił wodze swojej wyobraźni i bez opamiętania przelał na papier swoje fantazje. W innych swoich tekstach pokazał, że umie pisać z sensem i wyczuciem, przy Toy natomiast chyba musiał się ciągle masturbować, a w przerwach oglądać filmy ze Stallone i Schwarzenegger'em w roli głównej. Dla mnie jako kobiety jest to zderzenie się z zupełnie innym światem, wywołuje niesmak, owszem, ale też intryguje i serio bawi mnie męskie postrzeganie kobiet i ich wyobrażenie tych silnych i wyzwolonych. Poza tym nie można Ziemiańskiemu odmówić wartkiej akcji i realizmu z jakim ukazuje tępych mięśniaków xD Z resztą sam pomysł na książkę nie był zły, można się pośmiać i rozwalają mnie tam akcje typu posypywanie kotletów kokainą coby klienci baru się uzależnili i jadali tylko tam xD Absurd goni absurd, serio bohaterowie mają czasem niezłe schizy. Lektura nie wymagająca myślenia, dla tych spragnionych głupawych dowcipów, roznegliżowanych panien i wartkiej akcji gdzie sie strzela, rzuca granatami i jeździ czołgami po mieście XD

mroczna88

Czytałam jedynie Achaję i na początku mnie od niej odrzucało. Po pierwsze - język. Gdyby wyciąć wszystkie przekleństwa, to zostałby może jeden, góra półtorej, tomu. Po drugie - wiem, że to jest wojsko kobiet i gwałty są nieuniknione, ale jestem bardzo przeczulona na tym punkcie i kilka razy książka walnęła o ścianę, gdy się zezłościłam.
Za drugim czytaniem omijałam Wirusa, tego czarnoksiężnika i momenty z "księciem" (nie mam głowy do imion), bo po prostu mnie nudzili. Same motywy z Achają nagle wydały mi się bardzo ciekawe i język już mi nie przeszkadzał. Może to kwestia tego, że przeczytałam z kilkuletnią przerwą i już mnie nie raziło. Uwielbiam rysunek, który jest na początku drugiego tomu - Achaję-kicię xD

Aga

1tom Achaji muszę przyznać, że mnie trochę nużył sporo czasu zajęło mi przeczytanie... 2 tom był już ciekawszy ale za to zaczęły się te rozmowy Mereditha z Wirusem co mnie strasznei nudziło ale nie poddałam sie i przeczytałam je wszystkie. 3 tom pochłonęłam na raz. Uwielbiam Biafarę ten to dopiero balansował na krawędzi. Fajnie, że w końcu się zeszli z Achają. Dobry motyw był też z Siriusem i Zaanem podobało mi się jak czasem tylko dzięki odrobinie szczęścia udawało im się dokonywać sporych przekrętów czasami z pożytkiem dla ludzkości. Co do Mereditha to trcohę dziwnie się poczułam jak po tylu dylematach i wyrzeczeniach okazało się, że po prostu ma się znależć w określonym miejscu o określonej porze... Ziemiński mógłby napisać kontynuację tak jak przewidział Meredith.

mroczna88

Biafra był bezbłędny. Pomimo jego pijaństwa, narkotyków i wielu innych Złych Rzeczy można powiedzieć, że za każdym razem jak pojawiał się na kartach książki, to miałam lekki uśmiech, bo wiedziałam, że albo zaraz palnie coś głupiego, albo dojdzie do - przepraszam za słownictwo - skurwysyństwa na miarę stulecia. I nigdy mnie nie zawiódł Very Happy

madzikk86

A ja wolę od Achai Toy Wars:) Obie fajne ale Zabaweczkę czytało mi się przede wszystkim szybciej i przyjemniej. A ile śmiechu miałam przy tym?? Pewnie nie raz wrócę do tej pozycji:)

TheTosterMaster

AVE BIAFRA!
Cholera, jak ja mogłam wcześniej nie zauważyć tego tematu?! Produkowałam się namiętnie o walorach "Achai" w temacie o homoseksualizmie, co pasowało tam idealnie jak pięść do nosa. Taki już mój smętny los - offtopa karmić Razz

Z niecierpliwością czekam na kontynuację, mam tylko małą nadzieję, że Ziemiański jakimś cudem przeniesie do przyszłości i Biafrę - ta książka bez niego straci cały urok.

Meami

Ten autor jest świetny. Muszę jednak powiedzieć, że wolę jego Toy Wars nich Achaję. Historia Zabaweczki jest opowiedziana o wiele lepiej ^^

reneia13