W książce szczerze nienawidzę... (grr!)

Arebell

Po dzisiejszych doświadczeniach z ,,Quo vadis'' stwierdzam, że:
- nie cierpię długich opisów strojów (bo akurat mnie obchodzi jaki haft na tunice miała Ligia);
- ciągłych opisów ,,urody'' bohaterów (za drugim razem do mnie dotarło, że Ligia jest piękna a Winnicjusz przystojny, serio!);
- ciągłego ogłupiania bohaterek (Ligia jak na razie wypowiedziała jakieś pięć zdań, a tok myślowy ma dziesięciolatki).

Mikka

Wredniak

Caylith

Jedyna rzecz która mnie mierzi w ksiązkach pochodzenia głównie angielskojęzycznego to to co czasem robią z imionami postaci tłumacze. Tak konkretnie chodzi o przekładanie oryginalnych imion własnych na polskie odpowiedniki. Konkretny przykład: Malezańska Ksiega Poległych lub też cykl Skrytobójca. Dlaczego bolałoby ich by zostawić np. Żal jako Sorrow? U Pratvchetta to ujdzie ale w tak mrocznym fantasy jak to? No po prostu jest to śmieszne gdy w pewnym emocjonującym momencie czytasz, że "Gburka" zrobiła to lub to. Na litośc bogów aż prosi sie tu o autentyczne imię!

Sebriel

Jedną z wielu rzeczy, które mnie drażnią jest... wiek bohaterów. No bo załóżmy. taki bohater ma, dajmy na to, 700 lat (ostatnio coś jest moda na nieśmiertelnych, starych bohaterów), a zachowuje się jak.. 15 latek? Albo ni z gruchy wyskoczy z tekstem tak dennym/głupim, że aż strach. Żeby jeszcze to było zamierzone, ale najczęściej widać, że-zdaniem autora- to jest cool. No przepraszam, po paru wiekach, to już raczej bohater co nieco powinien wiedzieć o świecie :/

Carnival

ja najbardziej nienawidzę :
1. nieszczęśliwych zakończeń np. śmierć Wilkiego mistrza u T.Canavan
2. ciepłych kluchów np. (nie chcę tu obrazić żadnych fanów , to moje własne zdanie) Edward Cullen - sory, ale co z niego a wampir ?
3. słabo rozwijających się wątków np. w serii o Mercy Thompson

Ale najbardziej to nienawidzę tego, iż w polsce mimo mody na fantasy tak wolno tłumaczą fajne książki poszczególne wydawnictwa. Doprowadza mnie to do szału.

Mikka

Chyba narzekałam na happy endy, ale teraz po przeczytaniu pierwszej części "Ostrza Tyshallea" Stovera mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że NAJBARDZIEJ nienawidzę nieszczęśliwych zakończeń Sad

W tej książce wszystko co tylko mogło pójść źle tak właśnie zrobiło i szczerze mówiąc teraz mam lekkiego doła. Teraz z jako taką nadzieją będę wyglądać drugiej części, żeby się dowiedzieć czy sytuacja może być jeszcze uratowana... Ale to chyba naprawdę musiałoby się stać coś mega ekstremalnego (np Caine by wrócił) żebym się poczuła uszczęśliwiona Sad

Taaak... Najlepiej jakby Caine wrócił i wyjątkowo paskudnie uśmiercił wszystkie czarne charaktery. TAK NAPRAWDĘ paskudnie uśmiercił. Zasłużyli. Hari cudem przeżył to istnieje nadzieja, że Caine wróci... Obyyyy.
Nooo, wyżaliłam się, od razu mi lepiej Wink

dora

Dobrze was rozumiem. Po ,,Wielkim mistrzu" miałam ochotę kogoś zabić. Nie lubię także jeśli książka jest przewidywalna. Według mnie te wszystkie książki dla dziewczyn są do siebie strasznie podobne, ja szukam czegoś oryginalnego, nietypowych bohaterów itp.

kuszumai

Po Wielkim Mistrzu tak. Ale jak klęłam po Syriuszu... Aż wstyd wspominać.

Tu fanek Pedzia nie ma albo się nie przyznają.

Neit

Ja zwykle złych zakończeń nie przyjmują do wiadomości i już Razz

kuszumai

Gdyby mi tak zrobili w wiedźmie... *odpukać* To pojechałabym do Mińska by przemówić komuś do rozsądku (oczywiście po wcześniejszym upiciu się).

Neit

kuszumai

Gwordem, gwordem! I od razu po drodze wstąpiłoby się do Fabryki.