Wampir 2010

Luiza · Wysłany: Śro 17:08, 31 Mar 2010 Temat postu:

Len nie jest dziecinny... On tylko udaje Wink

. Jest po prostu bardzo zabawny, często niepoważny. Ale nie dziecinny. Jeśli chodzi o ratowanie komuś życia, potrafi zachować się dojrzale. No i poświęcić się dla przyjaciół też umie Smile

.
Chociaż w niektórych sprawach zachowuje się jednak trochę dziecinnie.

Wijara · Wysłany: Śro 17:24, 31 Mar 2010 Temat postu:

Len pozwala sobie na dziecinność wtedy, kiedy może, gdy sytuacja nie wymaga powagi. Zresztą... czy ja wiem, czy to dziecinność. On się po prostu dobrze bawi, trochę niepowagi jest potrzebne, nie umiałabym odnaleźć wspólnego języka z osobą pozbawioną poczucia humoru i chociaż kapki szaleństwa.

dorka · Wysłany: Śro 17:59, 31 Mar 2010 Temat postu:

Oczywiście zgadzam się z waszymi argumentami Luizo i Wijaro, ale chodzi mi o coś innego. Może to być oczywiście tematem spornym, lecz mnie chodzi o to , iż Len w porównaniu z tamtymi dwoma kandydatami jest jak dziecko. Nie sprawia wrażenia aż tak groźnego. Nie ma w sobie tej ciemności. Jest po prostu fajnym kolesiem. Nie powiem pociągającym ,lecz zbyt młodym, swawolnym dla dojrzałej kobiety. Mimo wszystko i tak go uwielbiam.

Luiza

Może i zwyczajnie nie wygląda groźnie, ale trzeba pamiętać, że takie białowłose wampirzyny były maszynami do zabijania. Zaszłaby w nim jakaś zmiana i przestałby zachowywać się niepoważnie, gdyby przyszło mu walczyć. I myślę, że on jest dojrzały, po prostu jest żartownisiem i woli poszaleć zamiast siedzieć spokojnie.

Wijara

Na szczęście Wolha nie jest dojrzałą kobietą i widocznie nie ma z tym problemu- zapewne gdyby bohaterką "Wiedźmy" była właśnie taka dojrzała, to i inne byłoby nasze podejście do Lena.
Mi jakoś brak ciemności i grozy nie przeszkadza, w każdej książce wampiry są ciemne, groźne, tajemnicze. To miła odmiana, odejście od kanonu.

dorka

Cały czas nie możemy się zrozumieć. Nie chodzi o to że uważam go za jakiegoś słabeusz. Pamiętam że wcześniej był maszyną do zabijania i nie brakuje mi u niego mroku w duszy, który zapewne dobrze ukrywa. Bo ma go na pewno. Lecz takie zachowanie u partnera: cyniczne i cwaniackie na dłuższą metę drażni i męczy, biorąc pod uwagę fakt, iż Wolha myśli o jakiejś przyszłości z Lenem. Wiek 19 lat , który osiągnęła bohaterka to nie dzieciństwo. W takim wieku wiele kobiet można już nazwać przynajmniej pod niektórymi względami, dojrzałymi. Ja przynajmniej za taką się uważałam.

Wijara

Naprawdę myśli o jakiejś przyszłości z Lenem? Rolling Eyes

Ona nie wie, co on do niej czuje, więc automatycznie nie bardzo ma jak o tej przyszłości myśleć- bo nie jest wiadome, czy w przyszłości będzie właśnie z nim.
Zresztą, gdyby nie ten cynizm, Wolha by go znowuż tak nie polubiła, zdaje się.

dorka

Będąc tak młodą kobietą, pewnie nie myśli o związku na całe życie, ale mimo wszystko jak każda dziewczyna, widząc chłopaka który jej się podoba, na pewno roi tam sobie coś w głowie na jego temat. Będąc niepoprawną romantyczką, oczywiście byłabym szczęśliwa gdyby Wolha została królową Dogewy.

alicee

Przecież ona wcale nie myśli poważnie o Lenie, to raczej Len... Wróć, zapędziłam się. Ja z wami nie mogę o tym dyskutować, boście nie czytały jeszcze następnych części. Nie chcę wam psuć niespodzianki Wink

Zdradzę tylko tyle, że Wolha miewa poważne... zachwiania na drodze ku poważnemu związkowi z Lenem.

Luiza

Ja czytałam tylko poprawione tłumaczenia. Ale i tak robiłam to zwykle późno, więc za bardzo tego nie pamiętam...
Ale mam nadzieję, że w końcu będą szczęśliwi. Razem. A Wolhy w pewnych momentach nie rozumiem. Niby czemu ona tak od Lena ucieka? I to od pierwszej części. A on taki fajny przecież ^^.

Wijara

Ja tam ją w sumie rozumiem, hehe Wink

Ale wytłumaczyć tego raczej nie potrafię w żaden odgórnie zrozumiały sposób.

Sanguina

Luiza

W sumie masz rację. Ale chyba trochę za długo nie może jej złapać Wink

. Chociaż aż tak mi to nie przeszkadza - byleby w ogóle kiedyś złapał Smile

. Ale nie chciałabym, żeby ta książka przerodziła się w coś, gdzie wszystko dotyczy tego, jak to się oni kochają. Nie zniosłabym tego. To jednak tu nam nie grozi ^^.

Wijara

Książki niemal zawsze kończą się ślubem/wyznaniem/innym aktem upewniającym nas, że "oni będą razem". Zakładam, że tu będzie tak samo- widocznie życie domowe jest zbyt przyziemne i nudne, aby można o nim było coś ciekawego napisać, choć kto wie, Gromyko nieraz już pokazała, co umie.