Moja mała twórczość

Auraya

Ja też nie mam dużo czasu, a wierszyki wymyślam na poczekaniu...

sampietia

a ja mam nowe wierszyki ^^ ktoś chce zobaczyć?

Jak mnie tutaj dawno nie było...

Przepraszam was, ale miałam problem z internetem, dobrze znów być z wami ^^

Coya

Jak masz, to dawaj Very Happy

No i witaj znowu Very Happy

sampietia

Proszę bardzo: Smile

Pieśń Gwiazdy

Niech Twój umysł się nie boi,
gwiazdy moc cię uchroni,
wody czułość ból ukoi.

Wróć do świata, wróć do domu.
Niech spokój umysłu powróci.
Spójrz, czyste niebo, noc gwieździsta,
wiatr rozwiewający włosy.
W oddali cichy strumyk,
mknie cicho wśród traw.

Ocknij się, powróć...
Znasz Gwiazdę,
lepiej niż ona sama.

Wspomnienia, zatarte, tak mętne...
A jednak coś w nich jest.
Znacie się...

Kanaelu, spójrz w jej oczy,
świetliste jak gwiazdy,
o nie określonym kolorze.

Ona ból Twój ukoi,
jej moc Cie uchroni,
niech Twój umysł się już nie boi.

Jej jasne skrzydła,
mocą otulą cię,
zamkął w bezpiecznej przystani.

Wróć do świata...
odezwij się,
ona śpiewa dziś dla ciebie.

Woda delikatnie otuli cię,
uchroni Twoje serce...
ukoi ból.

Jej uśmiech odgoni złe sny,
skrzydła skryją Cie...
A głos... przywróci spokój.

Kanaelu... Wróć.
Odezwij się na jej wezwanie.
Na Gwiazdy cichą prośbę...
Usłysz ją i wróć.

Z czystym umysłem,
spokojnym sercem,
i lekkością ducha...

Wróć i odnajdź to
czego tak naprawdę szukasz.
W Gwieździe zapisana jest twa droga...

Wróć, porozmawiaj z nią.
A odnajdziesz to
co zagubiłeś wiele lat temu...

Auraya

Masz jeszcze tego typu wiersze? Jeżeli tak to dodaj proszę...

sampietia

proszę bardzo, jeszcze z tego cyklu mam ich z 4... i ciągle powstają nowe Smile

***

Wsłuchaj się w noc,
w cichych Gwiazd szept.
Zatrzymaj się,
zastanów się

Choć przez chwilę,
spójrz i znajdź w nich
to czego szukasz.

Otwórz serce swe,
na ich śpiew,
cichy głos.

I znajdź tą jedną,
właśnie tą, która
Twą drogę wskaże ci.

Spójrz w jej oczy,
spójrz na delikatne skrzydła,
Spójrz jak włosy otulają ją,
niczym delikatny płaszcz.

Wsłuchaj się w noc,
wiatru szum,
śpiewu drzew,
i słów gwiazd.

Znajdziesz tam właśnie ją,
tą jedyną, najważniejszą,
a jednak tak niepozorną.

Pozwól jej ukoić ból,
pozwól jej uspokoić duszę,
pozwól jej oczyścić umysł,
Pozwól jej przynieść ulgę sercu.

Jej głos, jej śpiew,
jej oczy pełne troski,
śledzą każdy ruch.

W niej przeznaczenie każdego
zapisane jest.
Wszystko w jej
Szkarłatnej Krwi.

Wsłuchaj się w noc,
zaufaj snom.
A może znów ujrzysz

Postać o białych skrzydłach,
błyszczących wielobarwnych oczach,
delikatnej sylwetce,
i ciemnych długich włosach,
na jej czole delikatny zarys trójkąta lśni.

Zatrzymaj się,
Zastanów się,
zamknij oczy i
wsłuchaj się w jej śpiew...

Co koi,
co leczy,
co przyniesie ci
ulgę, tak bardzo upragnioną...

Auraya

Uwielbiam wiersze których "akcja" dzieje się w nocy, lub o zachodzie/ wschodzie słońca. Dzięki tobie, wreszcie mogę się trochę odprężyć (czytając coś lekkiego) Wielkie dzięki Czekam na następne wiersze:D

sampietia

ciąg dalszy wierszy, cieszę się, że Ci się podobają i pomagają.

Zagubiona Gwiazda

Cicha noc… Ciemne niebo,
Usłane milionem gwiazd.
Chłodny wiatr muskający
Liście drzew.

Po ziemi powoli stąpająca
Młoda dziewczyna. Wiatr bawi się
Jej lokami, porywając je
We wszystkie strony.

Jej delikatna, czarna
Suknia, otula jej ciało.
Wielobarwne oczy
Uważnie i z tęsknotą
Wpatrują się w gwiazdy.

Tak… To ona jest tą,
Która zaginęła.
Została strącona z nieba,
Tutaj na ziemię.

Stoi samotna i wpatruje się
W czyste niebo,
Z bólem, tęsknotą.

Po chwili odczuwa chłód,
Dziwny, dotąd jej nie znany.
Odwraca się i widzi cień…

Wpatruje się w niego,
Czuje czyjeś ciepłe ramiona,
Otulające ją,
Chroniące…

Nie wiedząc czemu znała go…
Choć nie mogła sobie przypomnieć skąd…
Zamknęła oczy
I zaczęła śpiewać.

Dawną zapomnianą kołysankę…
I stali tak razem…
Wpatrzeni w gwiazdy

On samotnik,
Ona zaginiona Gwiazda.
A jednak, coś ich połączyło.

Pytanie tylko
Czy samotność,
Czy oboje znali się tam
Wśród gwiazd…?

Auraya

Fajne

Jak wiele jest części tego?

To ja dodam swoje wypociny... Wink

***

Po przez las
idzie pani, bez radości
jej serce jak głaz
Nie pozna już miłości

Zraniona jak sarna
Już jej uroda marna
Młodość jej minęła
Jak kwiat który kiedyś ścieła

Myślała o śmierci
Lecz życie wciąż ją nęci
Choć ból z nią kroczy,
Nogi w strumieniu moczy

W tafli widzi siebie
A może i ciebie?
Uśmiecha się radośnie
myśląc o twojej wiośnie...