Klasyka, czyli co przeczytać warto :)

anda

Dla mnie klasyka, to coś po co się sięga po latach, wielokrotnie. Nie jestem typem, który film ogląda więcej niż raz, ani ( ku memu ubolewaniu ), książkę czyta więcej niż raz również. Niemniej jednak zdarzyło mi się czytać kilkukrotnie właśnie Buszującego w zbożu. To dla mnie jest klasyka.

kuszumai

Maja Lidia i jej "Siewca wiatru" to klasyka? Powiedzieli, że tak.
Tolkien to klasyka? rzekli, że tak.
Przeczytałam "Siewcę". Czy ktoś mi może, do cholery, wytłumaczyć, czemu najcięższe pozycję są klasykami?

Tristan

Wydaje mi się, że nawet jeśli nie lubisz wskazanej klasyki, to ona pozostaje w głowie na długo. Zawsze coś zostanie, czy to wspomnienie sytuacji, zwrotu, skojarzenie pewnych emocji. Te lekkie lektury, to po prostu czytadełka, ale są też pośrednie, które robią wrażenie na wielu, zaś innym umykają. Klasyką*, według mnie stają się te książki, po których po przeczytaniu nikt nie pozostaje obojętny (Gardzisz -uwielbiasz, kochasz-nienawidzisz)

*Tam było "kalską". Nie chcę być złośliwa, po prostu strasznie mnie ta literówka rozbawiła ^^

Villka

Hymm... idąc tym tropem zachwalane czytadło kobiet wszelkich, lekkie, zabawne i lubiane, choć bez fajerwerków - "Dziennik Briget Jones" (dajmy na to), nie jest i nigdy nie będzie klasyką. Confused

Natomiast "Zmierzch", który budzi kontrowersje - będzie?

Hymmm... to nie tak.

I też nie chodzi o to, by literatura była ciężka, słowa toczyły się przed oczami powoli i nudno...
Klasyką staje się coś nowatorskiego... Tolkien mnie męczy okropnie, w dodatku jest seksistą (co mnie drażni...), jego fabuła biegnie niczym niewolnik syryjski ciągnący kamień do budowy Piramidy Cheopsa Razz

... ale odświeżył i ożywił nurt, który drzemał w ludzkiej kulturze i umysłach. Zainspirował do działania innych. Very Happy

Dlaczego "Cierpienia Młodego Wertera" są klasyką? Bo wniosły coś nowego, co oddawało oczekiwania ludzi - karmiło głód, którego nie zaspokajała inna literatura, czy muzyka, czy obyczaje w tamtych czasach... I zachęcało młodzież do modnego wówczas samobójstwa... Well, drastyczny przykład xP, ale obrazuje coś, czego brakowało: pokazywało drogę w którą można było skierować tłumione emocje i je wypuścić (... i tak powstali pierwsi Emo xP).
Według mnie klasyką staje się coś, co przedstawia nowatorki sposób myślenia, życia, poglądów...

Tristan

Obawiam się, że mi bliższa wciąż pozostaje moja definicja. Są książki, które nie wnoszą nic nowego, po prostu dają na coś inne spojrzenie, a to rzeczywiście jest ważna funkcja w klasyce.
Jeśli chodzi o zmierzch czy dziennika to obawiam się, że obie jedyne emocje jakie u mnie obudzą to te o trzeciej nad ranem, a sam koszmar i wieńczący go krzyk dotyczył będzie próby przeczytania tego czegoś. Nie, klasyka nie musi być ciężka, nie musi być nawet specjalnie nowatorska pod każdym możliwym względem, ale koniecznie powinna coś wnosić w życie, coś co dotyka większą część populacji.

Juny

Hola, stawiając Dziennik i Zmierzch na jednej półce- Dziennik Bridget był przynajmniej śmieszny!

Warto jeszcze dodać, że klasyka, to coś co faktycznie jest znane większości czytelników. I uznane (żeby wykluczyć Zmierzch) jako must-read:)

Tristan

Przykro mi ale nie! Klasyka ma pewien wydźwięk, to jakaś nagroda, wyniesienie. Znajomość ogółowi to masówka. Wiele ludzi czytało kodeks pracy, a do klasyki bym go nie zaliczyła! Konstytucji chyba też nie.
A co do dziennika się nie zgadzam. Mnie nudził i działał mi na nerwy.

kuszumai

Konstytucja jest nawet zabawna.

Wkurza mnie to, że klasyka już jest Cassandra Clare. Wypożyczyłam dwa dni temu je książki, przeczytałam po 20 stron od końca i od początku i mogę już o tym opowiadania pisać. Klasyka? Tylko dlatego, że Stefcia okazała na pierwszej stronie niezdrowe zainteresowanie Jace`m?

Tristan

O Cassandra Clare i jej nieszczęsnej twórczości mogę pisać poematy, niestety mało przyjemne dla autorki.

Właśnie dlatego nie uważam by masowe równało się klasyce.

kuszumai

Powiem o tej twórczości tylko jedno: gdybym była Jocelyn to bym została z Valentine. Ot co.

Villka

Ech, chodziło mi o to, że żadna z tych dwóch książek nie jest jak dla mnie klasyką... Ale "Dziennik..." jest znany i lubiany, a "Zmierzch" za kilka lat będzie nazywany klasyką...

Niestety...

anda

Ominęło mnie coś? Clare klasyką?

Alvik

Dla mnie osobiście,"klasyką", książkami ważnymi dla fantasy są:
"Zaklęcie Dla Kameleon" (1977r) i reszta części cyklu - jak dla mnie naprawdę książka fantastyczna, jedna z lepszych z nurtu "od zera do bohatera" tylko, że w tym przypadku bohater pozostaje w oczach ludzi zerem jeszcze przez spory czas Smile

"Jeźdźcy Smoków z Pern" (1968-1978 i kolejne tomy) - książka, która wniosła sporo świeżości do nurtu fantasy.
Przyznam, że gdy dowiedziałam się, że jedna z tych książek, a właściwie jej powstanie oscyluje w okolicy urodzin mojej mamy, nie chciałam uwierzyć. Są ponadczasowe, napisane barwnym językiem, wciągające w przygody. W dodatku wielu autorów zaczerpuje pomysły z owych książek niemalże garściami (wystarczy porównać Eragona do Jeźdźców... zadziwiające powinowactwo niektórych motywów i rozwiązań Smile

)
Te dwie książki na dobre wpisały się jak dla mnie w kanon fantasy i są ikoną gatunku.
Za pewien czas (a może już to się stało?) klasykiem będzie zapewne twórczość Sapkowskiego. I Kossakowskiej. Są czymś świeżym, nowym i idealnie pasującym.

Uważam, że Dziennik Bridget jest klasyką. Nie dla mnie, ale dla wielu osób - tak. To nowa literatura, nowa na naszym rynku, sposób zapisu i połączona z nim fabuła z pewnością niosły dla wielu osób powiew oryginalności.

Może źle pojmuję klasykę, ale dla mnie klasyką jest coś, co wpisuje się do historii, i tworzy nią. Coś, co wpływa na kolejnych twórców i inspiruje ich.
Klasyką jest Werter (choć go nie cierpię) i zapewne stanie się klasyką Zmierzch (taa... jak dla mnie Werter numer dwa, tylko że z kłami, i niezdarną dziewczyną) - nie uważam jednak że klasyka ma wydźwięk jedynie pozytywny.
Zapewne większość osób kojarzy klasykę fanfiction z której pochodzi zdanie (wszelkie błędy w owym zdaniu, jak "s" zamiast "ś" nie są moimi błędami - to cytat): "miała szesnaście lat i zeszła na sniadanie. "
Płomień Miłości jest już zaliczany do klasyki, lecz, niepozytywnej.
Klasyka ustala się samoistnie i niestety nie zawsze jest przez nas lubiana. Pamiętnik Księżniczki to klasyka dla wielu nastolatek, a ja ledwo przebrnęłam przez pierwszy tom, w dodatku z niesmakiem. No cóż, każdy ma inny gust.

Karollka15

alicee