Fobie, strachy i obawy, czyli kiedy chowasz się pod łóżkiem

Caeles · Wysłany: Pon 21:44, 08 Mar 2010 Temat postu:

Ja tam zawsze w przeszkadzające rodzeństwo butami rzucałam Razz

Zwłaszcza w męczącego, młodszego brata ;p

Smile_ · Wysłany: Pon 21:44, 08 Mar 2010 Temat postu:

Ja kiedy byłam mała nauczyłam się spać z... kocykiem. Takim różowym w misie. I za diabła nie mogłam się oduczyć. Dopiero jak miałam jakieś dziesięć lat zła mama zabrała dziecku kocyk i postraszyła, że spaliła. Wtedy po jakiś dwóch nieprzespanych nocach, pełnych płaczu i jęków jak to mi źle i niewygodnie oduczyłam się. Ale za to nauczyłam owijać się pościelą jak kokonem, a to zostało mi do tej pory Smile

alicee · Wysłany: Pon 23:32, 08 Mar 2010 Temat postu:

Ojej, spanie z kocykiem ^^ Albo z misiem... Ja nie pamiętam, żebym z czymś takowym sypiała. Czuję się pokrzywdzona przez los Crying or Very sad

(Niech mi nikt nie próbuje napisać, że zawsze mogę zacząć Razz

)

Za to nieraz budzę się z komórką (służącą mi za budzik) pod poduszką, na ogół tak ze dwie godziny później, niż planowałam wstać Rolling Eyes

Miriam · Wysłany: Pon 23:37, 08 Mar 2010 Temat postu:

Villka · Wysłany: Pon 23:38, 08 Mar 2010 Temat postu:

Oj... wiecie co... zabieram się do odpowiedzi w tym temacie od wczoraj...
Ale jest to zbyt straaaaaszne Sad

Ja tylu rzeczy się boję... ale głównie po zmroku.
Mój największy lek - ze coś się czai w ciemnościach. Od czasów Piły najbardziej przeraża mnie myśl, że ktoś siedzi w mojej szafie i mnie obserwuje...
Jak byłam dzieckiem starsze kuzynostwo puściło mi "Koszmar z ulicy Wiązów" - wtedy się bałam generalnie spać... Wiedziałam, że sny mam wyjątkowo barwne i wybujałe, ale do czasu oglądnięcia tego filmu potrafiłam odgraniczyć sen od rzeczywistości: przecież nic mi z głowy nie ucieknie, prawa? A tu, jednak może uciec...

Moje najgorsze koszmary są takie, że zasypiam, a przez ścianę nad moim łóżkiem przebijają się szpony Freddiego... =/ I wiem, ze ten su*insyn za chwile pozabija mi rodzinę, która nieświadomie leży w łóżkach! Wolałam nie spać.
Po obejrzeniu The Ring zamiast Freddiego z telewizora wychodziła Samantha/Sadako i miała dokładnie takie same zamiary jak jej poprzednik.

Czyli rzec można, że się boję śmierci swoich bliskich. =/
I faceta siedzącego w szafie xP

Nic innego jakoś specjalnie mnie nie przeraża. Pająki odrobinę obrzydzają, cmentarze nocą są piękne...
Tysiące pięknych światełek błyszczących w ciemnościach! Smile

alicee · Wysłany: Pon 23:39, 08 Mar 2010 Temat postu:

Miriam · Wysłany: Pon 23:45, 08 Mar 2010 Temat postu:

oj alicee a jak mama rano zajrzy obudzić Cię do szkoły to co z nim zrobisz? do szafy? Razz

alicee · Wysłany: Pon 23:50, 08 Mar 2010 Temat postu:

cane · Wysłany: Pon 15:13, 15 Mar 2010 Temat postu:

takie tam zboczenie... z tematu. >blondynki< to w sumie też mnie trochę przerażają

Miriam · Wysłany: Pon 17:41, 15 Mar 2010 Temat postu:

Luiza · Wysłany: Pon 20:07, 15 Mar 2010 Temat postu:

Może chodzi o to, że blondynki często są takie różowiutkie i wymalowane? Ale to przecież głupota, tak wszystkie zaliczać do tej grupy. Znam blondynki, które wcale nie są takie. Przerażające też nie Very Happy

. W sumie to mam nawet taką lepszą koleżankę blondi i jest normalna Razz

.

Halkatla · Wysłany: Pon 20:14, 15 Mar 2010 Temat postu:

Ja jestem blondynką Mad

Miriam · Wysłany: Pon 20:16, 15 Mar 2010 Temat postu:

Ja też

także uważać jak argumentujecie te przerażenie blondynkami Smile

Strzyga · Wysłany: Pon 20:20, 15 Mar 2010 Temat postu:

Mnie szczęśliwie włosy ściemniały ostatnio na tyle, że chyba już się nie mogę blondynką tytułować Wink

Luiza · Wysłany: Pon 20:25, 15 Mar 2010 Temat postu:

Ja mam włosy brązowe i wyraźnie widać, że to jest brąz, nawet nie taki jasny, ale mama i tak mówi 'ciemny blond'. Ona mnie czasem zadziwia... Ja do blondynek nic nie mam... No dobra, do jednej mam... Ale ogólnie nie zgadzam się z tym, że wszystkie są głupie Razz

.