O mękach twórczych...

mroczna88

Ja ostatnio napisałam jeden nowy rodział i czułam się jak na haju - uniesienie, adrenalinka i super-extra humor. Tylko, że jak usiadłam przed kompem po raz drugi... To taka jakaś pustka i dół mnie złapały =.=

Neit

Wijara może się wymienimy? Very Happy

Ja ci przekażę trochę weny ty mi trochę spokoju co bym się ponudzić mogła i sobie postukać...

A teraz jeszcze zaczęty obraz na mnie patrzy z wyrzutem, a ja co? Musze rozpocząć "taniec z odkurzaczem". Bleh...

Wijara

Ja chętnie się wymienię, chociaż biorąc pod uwagę ilość zaległości, które sobie przez ten tydzień narobiłam i jeszcze nie wzięłam się za nich nadrabianie- nie wiem, czy wyjdzie mi na dobre Wink

A mąż by trochę nie poodkurzał? Tak w ramach poświęcenia dla Twojej nienasyconej artyzmem duszy... Very Happy

Neit

Mąż by poodkurzał, ale zarabia na moje książeczki i inne takie Very Happy

Niestety daleko ma do domu, a w dodatku przez ten śnieg to nie wiadomo kiedy dojedzie Sad

Buuuu... Jak by był to by mnie wspomagał w tworzeniu nie tylko odkurzaniem, ale i herbatkę by donosił i coś do jedzenia... Jak kiedyś coś wreszcie całkiem skończę i wydam to mu dedykuje. Należy mu się! Smile

Wijara

O ja... Chcę już mieć męża. Sad

(kurczę, ale tak bez matury... Razz

)

Miriam

Nikt już mnie nie słucha *idzie płakać do kąta* Crying or Very sad

Kryptooftopy też się liczą Crying or Very sad

O to moje męki twórcze:
W dzieciństwie tworzyłam różne tam tFory. Na szczęście zniszczyłam wszelkie dowody na ich istnienie. Teraz, nawet jakbym chciała coś napisać to mi po prostu brakuje słów i nie mogę przelać na papier tego co mam w swojej główce Rolling Eyes

No i nauczyłam się pisać krótko i zwięźle. Wiecie jakie to frustrujące gdy np. na jakimś zaliczeniu pisemnym ktoś zwraca uwagę na ilość a nie na treść. Wszyscy zaliczają bo potrafią w 3 zdaniach powiedzieć jakąś informację, a ja nie zaliczam, bo zawarłam wszystko w jednym Rolling Eyes

Chociaż rymowanki mogę pisać Smile

Zazwyczaj 6 wierszowe Razz

Ale bez żadnego większego przekazu

Neit

To nie są kryptooftopy, to takie pikantne wstawki na rozkręcenie tematu Very Happy

W dodatku o moim mężu a on wszędzie pasuje.
Miriam nie płakaj Sad

Dam ci czekolady.

Tak sobie ostatnio doszłam do wniosku, że ciężkie jest życie człowieka, który ma jakieś twórcze zapędy a niekoniecznie chce się z tym w oczy pchać. Pisanie książki jeszcze można w miarę ukryć, człowiek zamyka laptopa i już. Ale malowanie? Ja sobie maluję dla siebie, ot taka forma medytacji. Odpręża mnie. Absolutnie nie twierdzę, że mam talent, prawdę mówiąc biorąc pod uwagę jakie mazaje mi wychodzą to wiem, że go nie mam, ale lubię to po prostu. No ale zaczęty obraz, kiedy ktoś człowiekowi wpada z nienacka ciężko ukryć. I wiecznie mi ktoś w to "ryja wsadzi". I zawsze dowiaduję się, że ta osoba to kiedyś pięknie malowała ale teraz nie ma czasu (z pisaniem podobnie, każdy się czuje niespełnionym artystą) i zawsze musi mnie "uszczęśliwić" jakimiś radami. Najbardziej kocham stwierdzenie kiedy mam powiedzmy 1/3 obrazu namalowaną że muszę coś poprawić bo mało realistyczne. Kurcze, przecież namalowanie czegoś trwa sporo czasu czasem. Jakby się tak zastanowić to mam chyba jeden obraz, który uważam za skończony, reszta czeka na poprawki. Ostatnio przy jakiejś okazji wyniosłam sztalugę do innego pomieszczenia żeby ludziom w oczy nie pchać to i tak koleżanka musiała tam wleźć (za kotem) a jak ona zobaczyła to i reszta...

Nie zrozumcie mnie źle, ja się nie wstydzę tych moich "hobbiów", ale jakoś nie lubię jak mi ktoś zagląda w coś co nie jest skończone, a na ogół zwykłe nie ruszaj nie wystarczy.

mroczna88

Neit

Wyciągnę sobie tego temata na górę, a co!

Jako, że ostatnio znowu miałam jakieś twórcze zaparcie latałam sobie po różnych stronach i odkryłam, że są kursy pisarskie, nawet internetowe. Ciekawe jaki poziom tego jest, bo kosztuje to to prawie 400 zł i w ciemno jakoś mi się nie uśmiecha pchać.

No nie ważne, przy tej okazji czytałam różne porady dla domorosłych pisarzy. Niektóre to o kant tyłka można sobie rozbić, ale niektóre mimo, że banalnie proste mają ręce i nogi.
Jak wiele osób mam ogromny problem ze zorganizowaniem się i regularnością. Wygląda to tak, że rzucam się do tworzenia, a potem przez miesiąc czy dwa nawet palcem nie kiwnę. W efekcie nawet jakby mnie nagle nie wiadomo jaki talent dopadł to mam niemałe szanse zejść z tego świata ze starości zanim skończę. Ile to ja razy sobie obiecywałam, że będę systematyczna....
Jedną z porad dawanych tfurcom jest taka żeby codziennie pisać po ileś słów (tu sobie samemu trzeba założyć ile, bo sugerowane ilości różne bywają), nawet nie zastanawiając się za bardzo (chwilowo) nad jakością tego co nam z pod palców wychodzi. Nie ma co patrzeć na ilość stron, bo wiadomo, dialogów czy akapitów człowiek parę walnie i już się więcej robi.
Ja sobie zrobiłam założenie 1000 słów dziennie. Jeśli ktoś ma mało czasu, pewnie mógłby mniej. Stosuję się do tego założenia od jakiegoś czasu i nie jest źle. Co ciekawe dobrze zaczyna mi się pisać po jakichś 400-500 słowach. Jakaś rozruszana twórczo się wtedy czuje.

Są dni kiedy dobicie do 1000 dość ciężko przychodzi. Ale są takie kiedy i 3000 polecą z palcem w... no wiadomo.
Także ze swojej strony sposób polecam. Nie zastanawiać się za dużo, nie kombinować, że "dzisiaj tylko zdanko a jutro to pół książki" jak to mi często się zdarzało.

Zelka

Ja ostatnio byłam na "Hunterowym" haju (konkretnie "Labirynt Fauna") i w dość niedługim czasie powstało pół opowiadania (jakoś około strony A4) w sumie kilka osób już to czytało i im się podoba... Ale właśnie też mam lenia i w sumie to sobie tam dojrzewa Wink

Jak któraś by chciała to mogę wysłać na pw (opublikuję ew. jak skończę xD ).
Ale nie lubię jak mnie ktoś popędza, pcha do tego. Potrzebuję weny, przestrzeni i czasuuu! Very Happy

Alannada_S

O, ja także piszę - choć teraz raczej shorty lub opowiadania.
Moją największą męką jest to, że kiedy mam wenę i chęć do pisania okazjuje się, że już dawno minęła druga w nocy, a następnego dnia mam na rano.
A kiedy następnego dnia siadam do tekstu okazuje się, że nie wiem, jak go dokończyć, słowa nie chcą się układać tak, jak powinny i ogólnie tylko się złoszczę.

Veuś

Ja pisałam, ale jakoś przestałam. Może z powodu, że się z serii zaczęłam wycofywać. Teraz zmuszają mnie do pisania interpretacji i analiz różnych wielkich dzieł kultury polskiej, na które nie mam najmniejszej ochoty Smile

Ale zostało we mnie uwielbienie do pisania dialogów, jeżeli wie ktoś o co chodzi.

Olsza

O masz, męki twórcze... Następna cecha wspólna do profilu socjologicznego Użyszkodników tego forum. ^^ Tu to się wam mogę ze swoich wszystkich lęków i fobii wyspowiadać.

Bardzo chciałabym pisać. Marzy mi się, wieszczą mi to od dawna (nawet w ogólniaku sor od angola pytał, dlaczego ja jeszcze nie piszę), ale coś mi nie idzie... Od tego trzeba by zacząć, że jak to powiedział Orson Scott Card (parafraza): "Pisania można nauczyć się tylko i wyłącznie poprzez pisanie". A ja się jakoś zebrać nie umiem... Przede wszystkim jestem wobec siebie bardzo krytyczna. Raz napisałam z 8 stron A5 początku opowiadania i tak, jak mówicie, jadę na "natchnieniowym haju", fajnie jest - kiedy wzięłam te wypociny do ręki następnego dnia straciłam humor na cały weekend. Druga rzecz - za szybko myślę. Nie jestem w stanie nadążyć ręką za myślami, może więc pisanie komputerowe jakoś mi usprawni pracę. W ogóle jestem takim typem "chciałabym, a boję się". Pomysłów mam pod dostatkiem na różne formy objętościowe i fabularne (od humoreski po abstrakcję egzystencjalną). Niby wygrałam tam parę mniejszych konkursów literackich (w tym poetycki, co jest żartem i kpiną, ponieważ wzięłam w nim udział ot tak "dla jaj", a zwycięski wiersz powstał o północy tuż przez upływem terminu dostarczania prac; to chyba nie w porządku wobec całej tej młodzieży, która szczerze dawała wyraz swej wrażliwości, tak se wzięłam i niepoważnie wygrałam). Kiedy do tematu o śmierci napisałam fanfika "Siewcy..." na języku polskim, po odczytaniu tegoż tworu dwóch godzin lekcyjnych nauczycielka stwierdziła: "Kurczę, Maja, to brzmi jak fragment prawdziwej książki!", ale żeby tak pisać dla szerokiej publiczności... Chyba brak mi pewnego rodzaju tupetu i bezczelności. Jeśli kiedykolwiek zostanę aktywną, poczytną pisarką, nie będę mogła powiedzieć jak większość radosnych twórców: "Och, ależ pisanie X to była dla mnie prawdziwa przyjemność i dobra zabawa!". Prędzej powiem jak China Mieville, że dla mnie napisanie czegoś to poważna, ciężka i prawie bolesna praca, która nie ma zbyt wiele wspólnego z rozrywką.

Zmieniłabym to, ale nie wiem jak. Podobno zalążek talentu jakiś tam mam, jest więc nad czym pracować. Poradzicie mi coś?

Przepraszam, jeśli w paru miejscach ten post kuleje w warstwie składniowej, ale proszę o wyrozumiałość. Pisałam tu pod dużym ciśnieniem emocji.

Luiza

Nie umiem dawać rad, sama mam problem z pisaniem. Ostatnio wychodzą mi tylko krótkie opowiadania. Maksymalnie na trzy strony na komputerze, w dodatku z niczym niepowiązane i nie mogę dać ich nikomu do przeczytania, bo pisane były pod wpływem zachwytu nad piosenką albo Dragon Age. A jak już coś napiszę, to następnego dnia stwierdzam, że na pewno jest straszne i nie otwieram tego przez miesiąc, potem wprowadzam poprawki, aż w końcu dochodzę do wspaniałego odkrycia, że czas to usunąć i wyrzucić z umysłu wspomnienie, że mogłam coś takiego napisać.

Z tymi konkursami to różnie bywa, ja chyba przypadkiem zdobyłam wyróżnienie w powiatowym PLASTYCZNYM, a malarz ze mnie żaden. Była to jakaś praca do wiersza, narysowałam pastelami okno, a za nim teatr, była to może w miarę oryginalna interpretacja, ale ja i mój brak talentu plastycznego byliśmy bardzo zdziwieni. Szczególnie wtedy, gdy pani wręczająca nagrody wyraziła nadzieję, że dołączę kiedyś do grona artystów.

Neit

A ja sobie poszłam na kurs pisania Razz

Nawet certyfikat dostałam i jestem teraz certyfikowanym pisarzem Twisted Evil

Chyba se w kiblu papierek na ścianie powieszę, co by wszyscy widzieli Very Happy

Bardzo zabawne to w sumie było, chociaż jak tkwiłam w pisarskiej "ciemnej dupie" tak tkwię. Nie powiem żebym się coś nowego naumiała, za to przekonałam się, że 1) są tacy co piszą gorzej niż ja i 2)ktoś kto nie jest wielbicielem gatunku nie powinien się wypowiadać Razz

Ogólnie nieco zmarnowana kasa, ale możliwe że to przez moje cokolwiek olewatorskie podejście i ośli upór.