Ech... No to tak

kristos89

Więc to będzie taki temacik o moich...

"Nie wiem..."

Dlaczego? Dlaczego kochając, jesteśmy kochani?
Powiedz mi, dlaczego wtedy tak łatwo zranić?
Wystarczą słowa: "nie kocham Cię już"...
A wtedy cały świat się wali...
Cały świat się nam wali na głowę. Nie!
Na serce... Które szczere przecież, widziało
szczęście. Nie wierzę! Nie wierzę, kłamiesz, albo...
albo żarty sobie ze mnie stroisz... Tak!! To żart,
prawda?... Powiedz.. Że to żart...
I co powiedzieć... Mieć serce z kamienia, czy zakuć
się w wieczną niewolę...
Nie kocham Cię już... Płacz, szaleństwo, nóż,
nadgarstek, szyja... znasz ten sposób...
Śmierć...
Dlaczego? Dlaczego tak musiało się stać?
Obłęd w moich oczach, okno, parapet...
Lot Upadek Ciemność
Czy po to kochamy? Czy tym właśnie jest miłość?
nie chcę
wyrzekam się, jej.. na zawsze
samotność
nie żyć by żyć ktoś mógł
Czy mnie na to stać?....

Jako, że zostałem pogoniony (dość uprzejmie, o dziwo!) - mam nadzieję, że rzucać pomidorami nie będziecie (ale frytki jak najbardziej przyjmę!!)

Villka

Mam przykleić cała swoją poprzednią wypowiedź? Razz

kristos89

Villka

O Ty szatanie Razz

Przekleję je tutaj...

kristos89

Okkkkk

Mikka

Miriam

Wijara

Optymistka^^

A mi się podoba:)
I przyznam, że chociaż nie jestem żadną znawczynią poezji, to jednak na twoim miejscu wywaliłabym ostatnie zdanie Wink

Jak dla mnie, to jest zupełnie zbędne i w ogóle nie pasuje do tego, co czyta się wcześniej.
Poza tym to "Czy mnie na to stać", wybacz za określenie, wieje tandetną. Ogólnie jestem na tak, ale trochę bym nad tym jeszcze popracowała Rolling Eyes

kristos89

Owszem, tandetą.. Ale gdy stoisz przed takim wyborem?..

Czasami, najprostsze, najtandetniejsze, najbardziej zużyte, wyświechtane, banalne... Jest natrafniejsze. Po co się silić na wyszukane słownictwo, gdy proste, przekazuje tak wiele treści?

Na przykład słowa: "kocham Cię", są już tandetą, są banalne.. Ale w ustach zakochanych, nie ma słowa o większym znaczeniu i przekazie..

Ostatni wers/zdanie wyraża, rozterkę moralną... A także daje mozliwość, postawienia się w tej sytuacji; sprawia wrażenie wciąż istniejącego dylematu... Co jest ważniejsze? Swoje, czy czyjeś szczęscie?

Optymistka^^

Ależ ja się zgadzam z tym, że często najlepszym sposobem jest umiar i prostota Wink

Ale uważam, że bez tego ostatniego zdania jest właśnie takie niedopowiedzenie, moment, w którym czytelnik ma się zastanowić, rozważyć tę kwestię. A to zdanie jest takie noo, nachalne? Na siłę? Brakuje mi określenia. Takie zbyt sugerujące czytelnika do tych przemyśleń.
Wydaje mi się, że jeśli ktoś zechce się w to wczytać, to i tak po tym wierszu chwilę się zastanowi.
Nadal jestem za usunięciem ostatniego pytania Wink

Wijara

Ych, przekleiłabym tu i własne, pod Waszą świetlistą ocenę, ale raczej nie chcę tego rozsiewać po internecie- za bardzo się boję, że ktoś sobie przywłaszczy, albo pójdzie w świat Confused

Zresztą... dla mnie moja poezja to jest zarąbiście prywatna sprawa Wink

kristos89

Takie właśnie ma być. Ma siłą skłonić do przemyśleń, do postawienia się w takiej roli: "A gdybym to był/a ja?". Wiele osób niestety czyta, czyta.. I to wszystko. Nic więcej..

Villka

A mi się podoba przez prostotę i przez nowatorstwo.
Czytając czułam same emocje - szybkie, szarpiące, chaotyczne, wyłowione z nurtu, a emocje lubię. Podobie mi się Smile

kristos89

Niewolnik Zmysłów

Niewinność,
od początku,
do końca.
Ale, czy
na pewno?
Patrzysz na,
dziecko, delikatne,
niewinne.
Nie skrzywdzisz muchy.
Tak teraz
ukryte namiętności.
Idziesz do
latarni.
Już Ci lepiej.
Czegoś brakuje,
Idziesz raz
jeszcze.
I trzeci.
I Czwarty.
I...
Nadal odczuwasz.
Pociąg jedzie.
Bierzesz dwie,
trzy, płacisz,
gwałcisz, płacisz,
bijesz,
wiążesz,
torturujesz.
Głód zmysłów
Sługa, niewolnik.
Pies, koń,
dziwka, żona,
córka, mąż,
syn.
Sznur, bat.
Igły, wosk.
Krew, śmierć.
Zniechęcenie.
Niewolniku zmysłów,
ogarnia Cię,
nuda.
NUDA.
Emocje, śmierć.
Sznur,
Oczu błysk.
Strach.
Za późno.
Pa, Pa.

======

Proszę o zjechanie : )