O Wampirach rzecz

Aga

Zgadzam sie z Katarzyną, że nadmierne uczłowieczanie czy to wąpierza (ahh kocham to słowo) czy innej istoty np. zmiennokształtnego jest zwyczajnie nieciekawe dla mnie. Lubię nutkę tajemniczości, kiedy nie wiem jak dana postać się zachowa, czy w grę wejdzie instynkt, czy też nie. A takie sztampowe i przewidywalne postaci są nudne.

dorka

Aga

Nie chodziło mi ot o, że są ogólnie nudni bo ja akurat lubię wszystkie gatunki stworzeń. Miałam na myśli to, że podoba mi się jak postać nie jest do końca przewidywalna. Fajnie jest czytać o takim uczłowieczonym wampirze ale bez przesady też w drugą stronę. W przypadku Edwara trochę ekspresji mi brakowało.

dorka

mroczna88

Aduu

Taaa... udało mi się przeczytać Zmierzch oczami Edzia i jakoś mnie nie zachwycił. Miałam wrażenie, że koleś ma więcej kompleksów i zmartwień niż kobieta, która ma niecałą godzinę na przyszykowanie się do wyjścia na imprezę. Very Happy

I popieram Mroczną Very Happy

Aga

Katarzyna

Czytałam Zmierzch oczami Edwarda i powiem Ci, że dla mnie to jeszcze nudniejsze niż 4 tomy sagi. W kółko podejście: "nie zabiję jej, nie zabiję jej, nie zabiję jej..." jek mantra. To miała być książka z akcją, a nie książka-usypiaczka, a szczerze Ci powiem, że miałam większe trudności z przebrnięciem przez nią niż z Preparatyką Organiczną Vogla. I co więcej po tej lekturze jeszcze mniej (o ile się da) lubię postać Edwarda. Dla mnie to takie skrzywdzone przez los dziecko, które rozdłubuje psychologiczne rany nie pozwalając, żeby czas je zabliźnił.

A wampir MUSI być silny i to nie tylko fizycznie. Jako definicyjny potwór nie może siedzieć i użalać się nad sobą. Bez przesady!

Aduu

Widocznie może Very Happy

Edward nam to udowodnił xD
Czytałam o wampirach, które nie mogą się pogodzić ze swoim losem, o tych, którzy są z tego cholernie dumni i o tych, którzy wcale nie traktują tego poważnie. Ale takiej postaci jak Ed to chyba nigdzie już nie było. Albo ja zacofana w czytaniu jestem Very Happy

Jest jeszcze w jakiejś książce wampir, który ma takie problemy jak on?? ^^

Aga

Aduu jeśli o mnie chodzi to również nie spotkałam postaci takiej jak Ed. Wampiry są rożne: jedne silne drugie mniej ale żaden nie ma takich problemów jak Ed. Jeszcze nie czytałam o żadnym , który by się zamartwiał w tak dużym stopniu i miał ogólnie jakiś taki tok myślenia nastolatka po tylu przeżytych latach a przy tym był tak poważny.

Katarzyna

Osobiście nie znalazłam. Trzeba przyznać Meyer, że w pewnym sensie wykreowała oryginalną postać...

Ach, żeby tylko to "w pewnym sensie" można było odebrać jako rzecz pozytywną Razz

Aduu

Taaa... poważnie to się wygląda w trumnie... xD
A jak się w książce robi nazbyt poważnie, uciekam gdzie pieprz rośnie. Nie po to sięgam po lekturę, by się zamartwiać, bo bohater nie daje sobie rady. Wolę coś, co mnie rozbawi, podrzuci na wyższy level, wciągnie. A problemy Edwarda, jakiekolwiek by nie były, jakoś mnie nie rozbawiły. Przecież w każdym aspekcie naszego życia, nawet, gdy dzieje się coś złego, można znaleźć pozytywy, prawda? Zawsze jest coś, z czego można się pośmiać. Widocznie Edward żył w piekle, a nie na Ziemi, skoro poczucie humoru się go nie imało.

Katarzyna

jednocześnie był w piekle i chciał do jeszcze większego. Bez przesady... Żyje się raz. Jedni krócej, drudzy dłużej. I skoro się już żyje to należy tym życiem się cieszyć, a nie zamartwiać, bo...

Aduu

"Mówi się: trudno i żyje się dalej"
*nuci piosnkę z "Gdzie jest Nemo"*

Takie użalanie się nad sobą widocznie wyszło mu na dobre. Miał przy sobie kobietę swoich marzeń (współczuję mu, jeśli ma tak ograniczoną wyobraźnię xD), która dałaby się za niego pokroić i odrzuciła cholernie niezłe ciacho, by z nim zostać. Za to poświęcenie Bella powinna dostać jakiś medal. I chyba nie trafił do piekła, skoro był szczęśliwy. A szkoda. Szatan sam by strzelił sobie w łeb, jakby posłuchał jego biadolenia. xD

Katarzyna