Ulubiony fragment

Wijara

Daimona mi było tak strasznie szkoda, że wszyscy przyjaciele się od niego odwrócili, i musiał zrobić z siebie jakieś udziwnione czupiradło, zupełnie nieprzypomnające Rycerza Pana Sad

A co do opowieści- jest już coś takiego Wink

Zwie się to bodajże "LO Story", a mój własny brat postanowił ostatnio ze swoją psiapsiółką napisać coś w ten deseń tysz Razz

Zelka

Łoższ żesz... Laughing

Ryknęłam śmiechcem... Oto zakazane opowiadanie dla zdrowo myślących - dzięki ci Janka Laughing

[link widoczny dla zalogowanych]

TheTosterMaster

Nie ma za co. Very Happy

A oto mój dzisiejszy ulubiony fragment (z "Marii i Magdaleny" Magdaleny Samozwaniec):

"Nad grzechami, które miały powiedzieć księdzu Tuszowskiemu w kościele Św. Barbary, zastanawiały się wspólnie. Lilka miała zawsze jakieś wspaniałe przestępstwa, którymi mocno imponowała młodszej siostrze.
- Powiem księdzu, że byłam dumna!
- To znaczy, że co?
- To znaczy, że czułam pogardę dla wszystkich.
- Jak to dla wszystkich... dla mamy też? - głos Madzi zabrzmiał grozą.
- Taak, nawet dla mamy, wtedy, kiedy mnie zmuszała jeść zupę piwną, której nie znoszę.
- To straszny grzech... ja też czułam wtedy dla mamy pogardę.
Lilka pod stołem tupnęła gniewnie nóżką:
- Proszę cię bardzo, abyś mi nie podkradała moich grzechów, rozumiesz! Wymyśl sobie co innego.
- Przeklinałam - zapisała po chwili na ćwiartce papieru.
- Ja też - pisnęła młodsza.
- Naturalnie, już mnie naśladuje, dlatego że kiedyś powiedziała bardzo cicho ,,psiakrew”! Byłam niedobra dla służby - pisała Lilka w skupieniu, ze zmarszczką na czole. Magdalena już się nie odzywała, bojąc się ściągnąć na siebie gniew siostry.
- A ja nie chciałam wyjść spod łóżka, jak mnie mama wołała na lekcję! - zawołała nagle triumfująco.
Lilka wzruszyła ramionami:
- To nie jest żadnym grzechem, tylko oznaką tępoty.
- Jak to nie jest żadnym grzechem - ujęła się za swoimi przewinieniami młodsza - lenistwo i nieposłuszeństwo!"

Zelka

O nie! Nie ma to jak wynajdowanie grzechów Laughing

Albo co Blanka zobaczyła jego brata i myślała, że mafia Laughing

Strzyga

Zelka

W tym opowiadaniu było jedno 'ale'

Strzyga

No ale to była przemiana kompleksowa - budowa ciała, rysy twarzy i wszystko inne. A że oczu mu nie zmienił, to mogło wynikać tylko z tego, że Daimon jako półtrup na wszelkie procesy magiczne trochę inaczej reagował - te oczy mu się zmieniły dopiero po przemianie w Abaddona.
Poza tym w sumie nie wiemy, czy w Głębi sobie z tym jakoś nie radzili. Przynajmniej mnie się wydaje, że głębiańska magia musi być jakoś bardziej... oszukańcza. Poza tym, jak coś, to chyba mieliby tam jakieś własne środki zmieniające kolor oczu i włosów... No, nie wiem, jakbym była głębiańskim magiem, chrzanić to - głębiańskim twórcą kosmetyków, to pierwszą rzeczą, jaką bym wymyśliła, byłyby jakieś eliksiry zmieniające tę całą kolorystykę. I jeśli Asmodeusz czegoś takiego użył, to mogła Kossakowska o tym wspomnieć, a nie ja przez całą książkę byłam rozproszona przez wizję Moda z naszym ziemskim L'Orealem ("Bo jesteś tego warta!") w garści *epic facepalm*

TheTosterMaster

Wizja Moda z L'Orealem w garści - padłam.. Razz

Też mi się to w książce nie podobało. Nie mogłam uwierzyć, że Głębianie nie znają żadnych sztuczek, które pozwoliłyby zmienić wygląd nie uciekając się do zwyczajnych, ludzkich środków.

A teraz jakiś cytacik, żeby nie było, że offtopuję..

Pamiętam, że w książce Pasionarii podkreśliłem ołówkiem dumne zdanie, wypowiedziane przez nią w okresie obrony Madrytu: „Lepiej umrzeć niż żyć na kolanach”. - to z "Innego świata" Grudzińskiego

A z tego zawsze się śmieję:

JULIA:
Nazwa twa tylko jest mi nieprzyjazna,
Boś ty w istocie nie Montekim dla mnie.
Jestże Monteki choćby tylko ręką,
Ramieniem, twarzą, zgoła jakąkolwiek
Częścią człowieka? O! weź inną nazwę!
Czymże jest nazwa? To, co zowiem różą,
Pod inną nazwą równie by pachniało;
Tak i Romeo bez nazwy Romea
Przecież by całą swą wartość zatrzymał.
Romeo! porzuć tę nazwę, a w zamian
Za to, co nawet cząstką ciebie nie jest,
Weź mię, ach! całą!

Джульетта: Одно твоё лишь имя - враг мне... Но ведь ты
Сам по себе, ты не Монтекки. Что такое
Монтекки? Не рука ведь это, не нога
И не лицо, не тела член какой;
Не человека часть... Зовись же ты иначе!
И что такое имя? Что зовём мы розой,
Зовись она иначе, запах тот же!
И Ромео, не зовись он Ромео, весь бы
Прекрасен и без жмени остался,
О! сбрось ты имя, Ромео и за имя,
Которое - не часть же самого тебя,
Возьми ты всю меня.
Ruska wersja jest powalająca.^^ Razz

Zelka

Ruskei przeczytałam do połowy...
Aż mi musk* wypływa uszami Sad

*specjalne!

Wijara

Gdzieś w książce była wzmianka że zakładał soczewki kontaktowe na oczy, ale wydaje mi się, że resztę imidżu, łącznie z fryzurą, zmieniał magicznie Wink

Strzyga

To zależy, czy magiczna zmiana fryzury zakłada powstawanie odrostów.

Zelka

Chyba było napisane, że farbował... Rolling Eyes

TheTosterMaster

Nowe fragmenty, które pokochałam (wszystkie z ff Siewcy i Zbieracza):

"- Poza tym wywiad doniósł, że Azbuga ma kochankę, młodziutką anielicę, której nie pyta o zdanie, czy chce być jego kochanką – oznajmił Lucyfer z szerokim uśmiechem.
Gabriel się skrzywił.
- Zawsze można go zaszantażować – dopowiedział Asmodeusz i przyjął kielich wina z rąk młodego anioła.
Gabriel spojrzał na niego przelotnie i usiłował myśleć o kochance Azbugi, a nie o tym, co by zrobił Asmodeusz, gdyby dowiedział się, kto jest jego kochanką.
Pieprzę twoją córkę. Nie złość się, ja ją kocham.
Cieszył się niezmiernie, że kiedy to zdanie pojawiło się w jego myślach, nie pił niczego. Niechybnie opryskałby winem i archaniołów i Mrocznych."
CAŁOŚĆ

"W swoim życiu Gabriel dokonywał już wielu mniej lub bardziej imponujących rzeczy - na rozkaz Pana zmiatał z powierzchni Ziemi miasta, rozgłaszał (nie do końca) Dobrą Nowinę, ratował Królestwo przed zagładą... Czym wobec takich wyczynów było schowanie godności w niewątpliwie stylowe buty na kilka minut? Zacisnął palce na mikrofonie tak mocno, że przedmiot o mało co się nie rozleciał, nabrał powietrza w płuca i zaczął śpiewać.

Kiedy jesteś obok mnie zawsze czuję tyle, że
nie odróżniam góra dół, chcę położyć się na stół.

***

I NEED YOU BEJBE!
I NEED YOU BEJBE!

Michałowi zorientowanie się w sytuacji zajęło trochę czasu. A kiedy już dotarło do niego, że to, co widzi, nie jest omamem... I tak nie był w stanie uwierzyć.

- Czy Gabriel właśnie...

- Tak - potwierdził Rafał nienaturalnie bezbarwnym tonem - Rusza biodrami do taktu. Śpiewając w duecie z Razjelem o zachowaniach seksualnych. W sukience.

Michał ponownie przeanalizował sytuację i doszedł do jednego wniosku: jeżeli szybko nie napije się czegoś naprawdę mocnego, sam za chwilę zejdzie."
CAŁOŚĆ

"Dżibril wiedział od początku, że to nie może się udać. Maryja narobiła rabanu, widząc obcego mężczyznę w swojej sypialni i bardzo długo upierała się, że z pewnością nie jest w ciąży. Józef z kolei stanowczo odmówił żenienia się z kobietą będącą w ciąży z innym mężczyzną i Razjel jeszcze dłużej mu tłumaczył, na czym polega dzieworództwo. Herod nie był skłonny do zabijania dzieci, a osioł odmówił współpracy po kilkunastu kilometrach.
- Jak to się skończy, chyba zaśpiewam z radości – mruknął przycupnięty na dachu stajenki Rafał. Dżibril spojrzał na trzymany w dłoni pergamin z Planem.
- Zaśpiewasz i bez tego. Gdzie się podział Michał?
Razjel usiadł wygodnie – czy może: mniej niewygodnie – i uśmiechnął się ponuro.
- Twardo negocjuje z pasterzami.

- Jak to: nie chce wam się iść?! – Pan Zastępów miał ze złości nastroszone nawet pióra, nie wspominając już o szafranowej czuprynie. Stojący przed archaniołem pasterze w baranich, zapewne zawszonych kożuchach, nerwowo zatupali i zacisnęli palce na rękojeściach lasek i nahajek.
- Panocku, do Betleiem daleko, poślibyśmy, ino szliśmy dzionek cały, kulasy bolą.
Wkurwiony Archanioł płynnym, eleganckim ruchem sięgnął po miecz, w całej jego ognistej glorii.

- Myślałem, że będzie ich więcej – Gabriel spojrzał na przywódcę Zastępów podejrzliwie. Michał uśmiechnął się niewinnie.
- Nastąpił mały wypadek przy pracy. Negocjacje, rozumiesz.
Regent przez chwilę rozważał opieprzenie przyjaciela, lecz najwyraźniej stwierdził, że pięciu pasterzy wystarczy.
- Razjel, gdzie mędrcy? Powinni już być w okolicy.
- Kacper złamał nogę, Melchior odmówił współpracy, a Baltazar cierpi na lumbago, ale odrobina negocjacji w stylu Michasia przywróciła im zdrowy rozsądek. Będziesz miał swoich mędrców.
W tym momencie archaniołowie usłyszeli płacz niemowlęcia."
CAŁOŚĆ

Strzyga

O. Pierwszego ff nie znam. Czytam właśnie, no i tak jednak średnio na jeża, bo motyw zakochanego Asmodeusza ZAWSZE jest dla mnie czymś obcym i niezrozumiałym Confused

I jakoś bardziej mi się podoba dialog poprzedzający ten twój fragment:
"- A wy tu co? Niezaproszeni?
- A wina się napić na cudzy rachunek – wzruszył ramionami Asmodeusz.
- A, a to zawsze dobry pomysł – zgodził się Gabriel i ku zdziwieniu wszystkich, uprzejmie skinął ręką na służbę."

To takie niemalże uczniowsko-studenckie - najlepszy alkohol, to darmowy alkohol XD

TheTosterMaster

Mi się ten ff podobał ze względu na Gabrysia. Asmodeusz z ŻONĄ i CÓRKĄ to nie był najlepszy pomysł.. (Nie wyobrażam go sobie jako ojca! Chociażby pytają dziecko w przedszkolu, czym zajmuje się tatuś, a ono na to: stręczycielstwem!!!) Ale kiedy już dotarło do mnie, że Regent sypia z córką Moda, wymiękłam.. Razz