Ulubiony fragment

Mikka

Wiecie, że chomikuj.pl to cudowna rzecz Very Happy

? Wczoraj wieczorem (i szlag trafił przespaną noc) przypadkowo trafiłam na tłumaczenie wykonane przez jedną z użytkowniczek (co ostatnio jest dość częste, Borze Szumiący błogosław zdolnych i cierpliwych Wink

). W każdym razie straszliwie mi się ta książka (chyba głwnie ze względu na głównego bohatera Wink

Bones - przez ponad połowę skurczysyn jakich mało, ale pośmiać się można) spodobała. Co jeszcze mi się podoba w takich tłumaczeniach? To że mało komu chce się bawić w cenzurę czy obcinanie zawartości.
Tytuł to: Jeaniene Frost - Nocna łowczyni 01 - W pół drogi do grobu.
Oczywiście książka o wampirach. Główna bohaterka, Cat, to pół-człowiek, pół-wampir i poluje na wampiry w zemście za swoją matkę. Pewnego wieczoru próbuje poderwać (i ostatecznie przebić kołkiem) Bonesa, ale okazuje się, że za wysokie progi Wink

Co mi się podoba to fakt że bohaterka nie jest SUPER-MEGA, jeśli chwytacie o co chodzi. Taki przypadek "więcej szczęścia niż rozumu" Smile

Właściwie nawet po treningu, który funduje jej Bones jest słabiutka i bez niego kiepsko sobie radzi. A kłótnie między nią a Bonsem mogą zabić.

Tak dla przykładu:

"- Och. - Timmie nieśmiało zerknął na Bonesa. – Jesteś bratem Cathy?
- Skąd ci przyszło do głowy, że jestem jej przeklętym bratem? – rzucił ostro Bones.
Timmie cofnął się tak szybko, że aż uderzył głową we framugę.
- Przepraszam! – wykrztusił, jeszcze raz uderzając w drzwi zanim w końcu dostał
się do środka.
Pomaszerowałam do Bonesa i dźgnęłam go palcem w pierś. Spojrzał na mnie
z wyrazem, który nazwałabym ponurym – gdyby nie miał ponad dwustu lat.
- Masz wybór – powiedziałam wyraźnie wymawiając każde słowo. – Albo w tej
chwili szczerze przeprosisz Timmiego, albo odjedziesz stąd i popełzniesz do swojej
jaskini jak dupek o gnijących jądrach, którego właśnie odstawiłeś. Nie wiem co w ciebie wstąpiło, ale to miły chłopak, a przez ciebie prawdopodobnie narobił
w spodnie. Twój wybór, Bones. Taki czy inny.
Uniósł brew, na co zastukałam stopą w ziemię.
- Jeden… Dwa…
Przeklął pod nosem, po czym wspiął się po schodach i dwa razy zastukał w drzwi
Timmiego.
- No dobra, kolego, bardzo cię przepraszam za moje straszne chamstwo i
prawdziwie
błagam o wybaczenie – powiedział z godną podziwu pokorą, kiedy Timmie
uchylił drzwi. Tylko ja wyłapałam nieznaczny gniew w jego głosie, kiedy mówił
dalej. – Mogę tylko powiedzieć, że spowodował to mój naturalny sprzeciw jeśli
chodzi o postrzeganie jej jako mojej siostry. Ponieważ będę się z nią dzisiaj bzykał,
możesz sobie wyobrazić jak bardzo byłbym rozkojarzony na myśl o posuwaniu
rodzeństwa.
- Ty kretynie! – Wybuchłam, kiedy Timmie otworzył ze zdumienia usta. – Jedyna
osoba, którą będziesz dziś bzykał to ty sam!
- Chciałaś szczerości - zaznaczył. – Cóż, byłem szczery.
- Wracaj sobie do samochodu. Jak nie będziesz takim dupkiem, to zobaczymy się
później!
Timmie patrzył na zmianę raz na niego, raz na mnie, wciąż mając otwarte usta.
Bones uśmiechnął się do niego, odsłaniając przy tym zęby.
- Miło było cię poznać, kolego. Pozwól, że udzielę ci rady: nawet o tym nie myśl.
Spróbuj z nią czegokolwiek, a wyrwę ci jaja gołymi rękami.
- Odejdź! – Dla podkreślenia słów tupnęłam nogą.
Minął mnie, po czym zawrócił i pocałował mocno, odskakując zanim zdążyłam
poczęstować go moim prawym sierpowym.
- Do zobaczenia później, Kotek.
Timmie zaczekał, aż Bones odjechał zanim cokolwiek powiedział.
- To twój chłopak?
Jęknęłam tylko, co - zdaje się - było potwierdzeniem."

"Ledwie objęłam go w wyrażającym wdzięczność uścisku, kiedy drzwi otworzyły
się bez pukania.
- Przeszkadzam w czymś? – spytał zimny, wściekły głos z angielskim akcentem.
Tym razem moje spojrzenie w górę wyrażało wyzwanie. Czy tak właśnie ma być?
W porządku, to dawaj! Zobaczmy na co Cię stać!
Timmie podskoczył, jakby go ktoś dźgnął.
- Ungh!
Nie wiedziałam co to miało znaczyć, lecz na widok chłopaka odskakującego ode
mnie i łapiącego się za krocze odwróciłam się z irytacją.
- Cholera, powiedz mu, że nie wyrwiesz mu jąder!
Bones założył ręce i spojrzał na Timmiego bez odrobiny współczucia.
- Dlaczego?
Rzuciłam mu złe spojrzenie.
- Bo jeśli tego nie zrobisz, naprawdę, naprawdę przejdę na celibat.
Mój wzrok powiedział mu, że nie żartuję. Poruszył się, jakby na zgodę, na co
mimo wszystko Timmie odskoczył w przeciwnym kierunku.
- Nie bój się, kolego. Możesz odejść z nietkniętymi klejnotami, lecz pamiętaj, że
udawanie jej chłopaka to wszystko. Nie pozwól fantazjom wleźć ci do głowy.
- Wszystko słyszałeś? – Teraz ja wściekle wywijałam w myślach białą flagą. No
dobra, Wygrałeś!
Usta Bonesa drgnęły.
- Śmierć demonom, czy usłyszę amen?
Świetnie.
- Słuchaj, przepraszam, ale trochę mi odbiło kiedy oskarżyła mnie o… o picie!
- Przecież pijesz – powiedział, nie łapiąc o co chodzi.
- Nie! – Postukałam się po szyi. – Mówię o piciu.
Timmie wyglądał na całkowicie skołowanego, lecz na twarzy Bonesa pojawiło
się zrozumienie.
- Do diabła – powiedział w końcu.
Skinęłam głową.
- Mówiąc w skrócie.
Bones ponownie odwrócił się do Timmiego.
- Czas wolny, koleś. Pożegnaj się.
Nie był to najmilszy dobór słów, lecz sądząc po sztywności jego ramion mogło
być o wiele gorzej.
- Timmie, jeszcze raz bardzo dziękuję. Do zobaczenia rano – powiedziałam
z kolejnym uśmiechem.
Wyglądał jakby mu ulżyło, że może już odejść i ruszył wprost do wyjścia. Jednak
zaraz po tym jak wyszedł, na powrót wetknął przez drzwi głowę.
- Ja nie mam nic przeciwko cudzoziemcom. Boże, zachowaj królową! – zapiszczał
i uciekł.
Bones uniósł brew, na co westchnęłam.
- Nie słyszałeś tej części? Nieważne, nie pytaj."

"Zerwałam się na nogi w odpowiednim czasie by zobaczyć, jak Bones klęka obok
Loli. Leżała na chodniku, a z jej piersi wystawał ciasny krąg trzech noży. Za nimi
leżały dwa ciała z oderwanymi głowami. To by było na tyle, jeśli chodzi o atak
z powietrza.
Bones wstał z klęczek i rzucił mi dziwne spojrzenie.
- Na skaczące jaja Lucyfera, Kotek, nie znów!
O-o. Przestąpiłam z nogi na nogę, instynktownie próbując również zasłonić
przed nim ciało Tony’ego. Jak gdyby przez to stał się mniej martwy.
- Chciała cię przebić srebrem – powiedziałam na swoją obronę. – Spójrz co ma
w dłoni!
Zamiast na nią, spojrzał na ciało leżące nieopodal moich stóp.
- On też?
Zażenowana skinęłam głową.
- Skoczył na mnie.
Bones tylko się we mnie wpatrywał.
- Ty nie jesteś kobietą – powiedział w końcu. - Jesteś Kostuchą z rudymi włosami!"

"- Tak słyszałem - powiedział Spade. – I zdecydowanie mnie wcześniej zaskoczyłaś,
ale jakiekolwiek są twoje zdolności… łatwo cię zabić. Ten bijący ci na szyi puls
jest twoją największą słabością, a jeśli tylko chciałbym przedtem to zrobić, to
przewróciłbym cię na ziemię i z łatwością ją rozerwał.
- Zarozumialec z ciebie. – Uśmiechnęłam się. – Ze mnie też, jeśli chodzi o pewne
sprawy. Świetnie się ze sobą dogadamy. Poczekaj chwilkę.
- Kotek… - zawołał za mną Bones, bez wątpienia zgadując dokąd zmierzałam.
- Och, to będzie super!
- Dokąd poszła? – usłyszałam pytanie Spade’a.
Bones westchnął niemal z żałością.
- Przygotować się, żeby dać ci w dupsko. A tak dla ścisłości, gdybym wiedział, że uda mi się trzymać ją z daleka od tego wszystkiego, to bym to zrobił. Ta kobieta
jest do szaleństwa uparta.
- Upór nie utrzyma jej przy życiu. I zdumiony jestem, że pozwalasz jej na…
Spade zobaczył mnie i umilkł. No może raczej na widok tego, co trzymałam
w rękach.
- No dobra, jesteś tym wielkim, złym wampirem, który rozerwie mi gardło, tak?
Tak przy okazji sam widzisz, że moja broń jest ze stali, jako że to tylko
demonstracja
i nie chcę, żebyś skończył jak skwarek – ale nie dbasz o to, bo jesteś tym
czym jesteś, a ja jestem tylko tętnicą w spódnicy. Przyłożysz usta do mojej szyi to
wygrasz. Jednak jeśli ja pierwsza wbiję ci noże w serce, wygram ja.
Spade zerknął na Bonesa.
- Ona żartuje?
Bones strzelił kłykciami i odsunął się na bok.
- Ani trochę.
- Obiad stygnie – drażniłam się z nim. – No, dorwij mnie, krwiopijco."

Jeśli to kogoś zainteresowało to tu macie link:
[url=http://chomikuj.pl/rainee/E-books/-+HALFWAY+TO+THE+GRAVE+Jeaniene+Frost+-+moje+t*c5*82umaczenie]W pół drogi do grobu[/url]

Mikka

Dodatkowe ulubione fragmenty z serii Jeaniene Frost - Nocna łowczyni, nie mogłam się oprzeć Wink

Miriam

Jeszcze był jeden fajny fragment jak byli na spotkaniu z Franceską Smile

Ach ta zazdrość

Mikka

To nie była zazdrość Wink

tylko wampirzy terytorializm Very Happy

kuszumai

A jak tam z fragmentem o ślubie?

Mikka

Hmmm? O co c'mon?

Mikka

Oooo mam pomysł Very Happy

wstawie wam zajebisty fragmencik, który sama sobie przetłumaczyłam Very Happy

Zabójczo słodki i zabawny Wink

pierwsza część 2 rozdziału At Grave's End:
Smacznego Very Happy

kuszumai

O to mi chodziło. Very Happy

Mikka

mnie zabił tekst:
- Właściwie, Justina, nie dzwonię do ciebie, żeby rozmawiać o nieumarłych mordercach, dzwonię… tak, o zdegenerowanych kurwach również. Mówiłem ci, że moja mama była jedną z nich? Nie? Oh, wybacz, właściwie pochodzę z długiej linii dziwek…
W tym momencie wyobraziłam sobie minę tej matki *turla się i stacza pod biurko*
i
Gratulacje, oficjalnie zostanę twoim zięciem. Chcesz, żebym nazywał cię mamą już teraz czy dopiero po ślubie?
Tu już wyłam Very Happy

kuszumai

Oczywiście, że przeczytałam twoje tłumaczenie. Bo jakże by inaczej... Twisted Evil

Na oficjalnej stronie natknęłam się na wzmiankę o polskim tłumaczeniu. O które chodziło? Rainee czy jakieś wydawnictwo bierze się do roboty?

Mikka.. po spoileruj... (i ty narzekasz na swój angielski... Shocked

)

Mikka

Ale co mam pospoilerować? Pytaj to odpowiem Smile

Ja naprawdę mam nadzieję, że tego nie wydadzą w Polsce, już widzę jaką radochę miałby ten co by to cenzurował :/

Arebell

Marcin Mortka - ,,Karaibska krucjata. Płonący Union Jack''. Generalnie cała książka jest genialna, ale ten fragment jest chyba moim ulubionym:

,,Ze snu wyrwał mnie huk grzmotu, jakby piekło rozwarło swe czeluście, wypuszczając hordy pobratymców morskiego diabła. Zerwałem się, mrugając, i niemalże padłem do tyłu, oślepiony ognistym blaskiem. Dopiero po chwili zrozumiałem, że kajutę zalewają promienie wschodzącego słońca, wpadające przez szerokie okna rufowe, a wokół mnie nie ma ani diabła morskiego, ani tym bardziej jego pobratymców. Nadciąga za to lewiatan.
Ten, kto nie słyszał ryku O'Neila, nie słyszał w życiu prawdziwego hałasu, ale tego dnia możliwości wokalne bosmana zostały wzmocnione rezonansem niemalże pustego kadłuba fregaty. Rycząc i parskając, O'Neil parł przez dolny pokład, a wyrwani ze snu, przerażeni marynarze odskakiwali przed nim jak drzazgi z piłowanego drewna. Do czasu, gdy z ujmującą delikatnością zastukał do drzwi kajuty, zdołałem uspokoić drżące ręce na tyle, by ustawić dzbanek z kawą na piecyku.
- Wejść! - zawołałem w miarę krzepkim głosem.
Na progu wyrosła barczysta postać bosmana. Jego obrośnięta czarną brodą, przecięta blizną gęba szczerzyła się w szerokim uśmiechu, a cała niedźwiedziowata sylwetka kipiała energią i witalnością. Jedynie podsiniaczone oczy wskazywały, że i on mało spał tej nocy.
- ...dobry, kapitanie! - zahuczał. - Szacuneczek! Piernik Sanchez przesyła pozdrowienia oraz mówi, że bierze się już do roboty.
- Doskonale. Pan zaś...
-Ja zaś zaraz wygonię z hamaków tych zaspanych, nędznych darmozjadów i jak im kota popędzę, to świdraki ze strachu hornpike'a zadylają!
- Ja zaś...
- Pan zaś miał jakieś papierzyska dla porucznika Sullivana wysmarować.
- On zaś...
- On zaś już gotowy. Pacierze zmówił, śniadanie wyrzygał, testament spisał.
Czasem miałem wrażenie, że jestem na tym okręcie zbędny.''

Cassie

Wrota , Milena Wójtowicz Wink

Moja ukochana książka , w pierwszej dziesiątce się mieści napewno

-No to w drogę - zarządziła energicznie królewna.
No to w drogę? Tyle? - zbulwersowały się wrota - Żegnasz swoich żołnierzy ruszających na bój długi i straszny! Książek nie czytałaś? Nie wiesz jak to ma wyglądać?
-Też mi bój długi i straszny - prychnęła pod nosem Salianka. Jej żołnierze bardziej przypominali bandytów niż wojaków z książki. A podbicie krainy nie powinno być tak straszną filozofią , w końcu idzie się i się podbija , i już. Ale zatrzymała jeszcze Virvena , chwyciła go za kołnierz skórzanego kubraka i przyciągnęła jego twarz w dół , na wysokość swojej.
-Z tymi jatkami to ja mówiłam poważnie! - wysyczała patrząc mu prosto w żółtawe ślepia - I nie wiem jak , ale będę miała wszystko na oku! I żebyś mi się zachowywał jak człowiek!
Litości , jęknęły Wrota, przepychając się na przód jej umysłu.
Chwilę potrwało za nim królewna odzyskała kontrolę nad swoim ciałem.
-Głupie wierzeje! - warknęła , odsuwając się od demona. Otarła wierzchem dłoni usta i rzuciła wściekłe spojrzenie na stojących najbliżej łupieżców , którzy natychmiast odwrócili głowy i zaczęli udawać , że przez cały czas patrzyli w inną stronę.
To niby twój faworyt , przypomniały obrażone, wypchnięte przez nią na sam koniec umysłu Wrota. Mogłabyś sama się z nim pożegnać jak należy.
Salianka wydała z siebie coś jakby bulgotanie zakończone zgrzytnięciem zębami. I co z tego , do stu diabłów , miała ochotę wrzasnąć. Potrzymała się w ostatniej chwili i z prawdziwym wysiłkiem. Krzyczenie do siebie publicznie nie było najlepszym pomysłem.
-Na wyprawę , ale już! - pogoniła stojącego obok Virvena , na którym zachowanie Wrót zdawało się nie robić żadnego wrażenia. Chociaż królewnie wydawało się że spogląda na nią trochę bardziej kpiąco niż zazwyczaj. Ale może to tylko złudzenie. Jej rozkazu posłuchał natychmiast. Odszedł pomiędzy łupieżców , nie oglądając się za siebie. Salianka zaraz straciła nim zainteresowanie zajęta Wrotami , które przycupnęły sobie na skraju jej umysłu i wcale nie wydawały się skruszone. Wręcz przeciwnie , wprost emanowały satysfakcją.
-Z wami sobie jeszcze pogadam - pogroziła im złowrogim szeptem królewna - uprzedzałam was, że jak chcecie się z kimś całować , to sprawcie sobie własne ciało.
-Mówiłaś coś, Pani? - zapytał Plaskat. Już wcześniej skończył upychać w jukach rozkazy, ale nie ośmielił się podejść bliżej , kiedy Salianka była w dość oczywisty sposób zajęta swoim faworytem.
Zagadnięta królewna podniosła gwałtownie głowę. Wydawało się że Ósmy wyrwał ją z jakichś wewnętrznych rozważań. Przez chwilę wyglądała, jakby nie rozumiała w ogóle, co się wokół niej dzieje.
-Nie , nic - oznajmiła stanowczo - Zdawało ci się.

anulka870