Rozważania Feministyczne (O naturze mężczyzn)

TheTosterMaster

Ja kupiłam swoje parę dni temu. W starych, ukochanych, koncertowych glanach-weteranach podeszwa odpadła;( A co się tyczy facetów, to uciekają ode mnie gdzie pieprz rośnie, ale wcale się tym nie przejmuję i czekam na cud: królewicza na białym koniu. JAK KOCHAĆ TO KSIĘCIA, JAK KRAŚĆ TO MILIONY!

Wijara

Juny

Może, Wijaro.. skoro twierdzisz, że Ci lepiej teraz samej niż z kimś. Popieram pomysł, żeby nie szukać na siłę. Po prostu nie spotkałaś faktycznie takiego kogoś jeszcze, że masz ochotę rzucić książki, zapomnieć o Lenie, Irdze, czy innym bohaterze i porzucić status singla:D Romantyczne, huh? Taa...

A ja mam teraz całkiem inne nastroje. Widzicie, ja nie chcę się czuć sama, tak jak się właśnie czuję! Aż z desperacji przelewam żale na forum...

Wierzę w małżeństwo, dodam:) Ale i dobry przykład miałam i małomiasteczkowa jestem, jakby nie patrząc, ma to wpływ na moje poglądy...

Wijara

Och Ty, romantyczna duszo Razz

Chciałabym mieć tyle wiary...

Choć tak sobie patrzę na Neit, i aż się ciepło robi na sercu, jak ładnie... Wink

Juny

Wiarę to ja sobie mogę mieć, ale nic dobrego na razie nie wychodzi z tego...

Mam zbyt depresyjny humor właśnie, aż odejdę od komputera, bo zaofftopuję forum mhrokiem i depresją.

Miriam

Oh Juny ja mam na dzień dzisiejszy tak samo. Mam doła. I też czuje się sama i czasami nie chce się tak czuć. Potrzebuje się do kogoś przytulić... Może i też nie mam zbyt wielu przykładów udanych małżeństw, ale nie powiem...w dalekiej przyszłości chciałabym mieć męża. Chciałabym do kogoś "przynależeć".

Neit

Jako, że jestem starsza od was to miałam więcej czasu na różne stany odnośnie związków. Przerobiłam wszystko: od głębokiej niechęci do facetów i uznania, że należy ich gdzieś zamknąć i używać tylko w miarę konieczności, a jak nie potrzebni to eksterminować, do stanu: niech się tylko jakiś pojawi i mnie pokocha. Nie żebym była jakimś wyznacznikiem, ale dużo się w życiu zmienia i to zależy zarówno od nas samych, naszych przeżyć, wieku (nie fizycznego, ale emocjonalnego) i oczywiście od kręcących się pod ręką jednostek męskich.

Jestem zwolenniczką małżeństw (o czym nie raz pisałam), ale na pewno nie "na siłę", nie "bo tak wypada", ani "dla świętego spokoju". Trzeba sobie dobrze poprzeglądać potencjalnych kandydatów na męża i ostrożnie wybrać. Pewnie że każdy może się pomylić, no ale nie ma co się pchać w związek z rozsądku, albo, bo się boimy samotności. Jakiś czas wcześniej, zanim poznałam mojego męża byłam z kimś w typie opisywanych tu "doskonałych partii". Teraz z perspektywy czasu to mogę powiedzieć, że to było typowe zauroczenie, facet mi bardzo imponował, był taki kompletnie poukładany, miał wizję przyszłości, był idealnie zorganizowany itd (w przeciwieństwie do mnie Razz

). I w sumie było mi z nim całkiem dobrze, aż coś przestało grać. I sama za cholerę nie wiedziałam co. Wiecie, że mało co bym z rozpędu za niego za mąż nie wyszła? Tak jakoś było, że wszyscy na to czekali, każdy się tego spodziewał, a ja jak ten koń w kieracie... No i trafiłam do szpitala (co akurat nie ma nic wspólnego z tym osobnikiem) i miałam duuużo czasu na myślenie. W dodatku leżała ze mną w jednym pokoju taka babka koło sześćdziesiątki. Przychodził do niej mąż i Borze Zielony jak oni się na siebie patrzyli... Coś nie do opisania. Ale ręczę wam, że każda by chciała żeby ukochany facet tak na nią patrzył. I jak porównałam swój "wtedysiejszy" związek do nich, no to normalnie "dno i wodorosty". Rozmawiałam sporo z ta babeczką i powiedziała mi, że oni się w ogóle dość późno poznali, bo koło czterdziestki i właściwie to ona nie bardzo wierzyła, że kogoś sobie znajdzie. A tu nagle taka niespodzianka. Uświadomiło mi to, że po jakichś 20 latach stażu małżeńskiego to ja na mojego (byłego) faceta w życiu tak patrzeć nie będę. Ba, nie patrzę nawet po niecałym roku związku. No i szczerze mówiąc zerwałam z nim nie d okońca elegancko, bo przez telefon (z drugiej strony miałam kawałek "rurki" w brzuchu więc ciężko wymagać żebym do niego leciał). Powiem wam, że chyba nigdy w życiu nie czułam takiej ulgi. A przecież miałam udany związek którego wiele osób mi zazdrościło.

Jakiś czas potem poznałam mojego obecnego męża i jakoś samo mi się wiedziało, że chce z nim być, że chcę za niego wyjść. Wcale mnie nie martwi co będzie dajmy na to za 30 lat, po prostu jestem z nim szczęśliwa i tyle Very Happy

Tak więc wszystko jeszcze przed wami i nie ma co ani się zapierać wszystkimi kończynami, ani latać za kimś na siłę (no chyba że to osobnik wybitny, wtedy można ogłuszyć żeby nie zwiał i sobie przywłaszczyć, bo wiadomo że kto pierwszy ten lepszy Very Happy

)

Na prawdziwą miłość zawsze się czas znajdzie, jak ma nas trafić to i tak nie zwiejemy Very Happy

Aduu

Jak zwykle Neit trafiłaś swoja przemową w serca wszystkich kobiet na tym forum. Tych, co to przeczytały xD

Akurat mi się nie zdarzyło zobaczyć aż tak idealny związek, jak twój czy tej pary staruszków. W mojej rodzinie jakoś ludzie wiązali się z miłości, która po pewnym czasie się rozpływała w powietrzu. Moja mam jest rozwódką, jedna z jej sióstr także, kolejna jest w separacji i z mężem się użera tyko i wyłącznie z powodu dzieci. Jedna i druga babcia także po rozwodzie i to już spory czas. Mam tylko jedną ciocię ze strony mamy, której związek małżeński jest naprawdę cudowny, choć przyznaję, że sporo w życiu przeszli. Zwłaszcza multum upadków mieli, prawdziwych problemów, ale dali radę i nadal są razem. Po dwóch synach dorobili się nawet córeczki ^^ Bo wujek bardzo chciał mieć małą księżniczkę w domu. Very Happy

Więcej dobrych i przykładnym związków nie widziałam. Nawet moje znajome, które pochajtały się jakiś czas temu, nie wskoczyły na takowy level. Małżeństwa z powodu natychmiastowej potrzeby ojca dla dziecka, jakoś do mnie nie przemawiają. I gdzie ta wielka miłość, o której tak często się słyszy czy czyta? Z racji tego, że jestem niepoprawną romantyczką, mnie także marzy się rycerz na białym rumaku (chociaż nie pogardziłabym Sherkiem na Ośle xD). Ale żyjemy w czasach, w których mężczyźni - niekoniecznie rycerscy - jeżdżą odpicowanymi brykami, a nie na koniach. Czasem marzy mi się wyjechać gdzieś do Texasu, by poznać takiego prawdziwego ranczera, który pół życia na koniu jeździł i nie boi się ciężkiej pracy...

Ale pozostaje tylko czekać, aż prawdziwa miłość i mnie dosięgnie i wbije w ziemię xD

Juny

Aduu.. widzę, że Ty nie traktujesz "księcia na białym koniu" ani trochę metaforycznie:D

To nie kwestia czym właściwie jezdzą chłopcy, taki świat, że konno to tylko rekreacyjnie:) Ale z drugiej strony my- dziewczęta- też nie siedzimy na wieży.

Ja tu mam inny problem. Idealnego kandydata (nie mówię o małżeństwie, jeszcze mi nie w głowie, ale.. Smile

już wypatrzyłam. Tyle, że nie mogę go za cholerę złowić! A to, jak ujęła Neit, taki egzemplarz, że to osobnik wybitny i tylko ogłuszyć, i porwać...
Tak więc mam dylemat: czy próbować dalej czy zafundować sobie terapię odkochaniową;D

Aduu

Maczugą w łeb, za włosy i do jaskini! Very Happy

Wyraziłam się chyba dość jasno, prawda? ;P

Zelka

baardzo jasno Very Happy

A ja jak jeden chłopak się mnie zapytał o chodzenie Evil or Very Mad

(pytał się każdej po kolei, przez sms)to mu napisałam, że "czekam na elfa na białym jednorożcu. No... Może być w czarne łatki" to chłopak się speszył i stwierdził, że on żartował... Jeszcze z błędami pisał... Rolling Eyes

A ja, jak to każda wredna osoba popokazywałam jednego z smsów każdemu (prawie) bo nie lubię ludzi, którzy drwią sobie z takich rzeczy Rolling Eyes

Więc... Uwaga! Niebezpieczeństwo! Very Happy

Juny

To bardzo niedojrzały chłopak musiał być. W ogóle dziwna sytuacja.

A ja przez ostatnie godziny postanowiłam jednak podjąć terapię Smile

Tak więc zrezygnuję z maczugi...

Zelka

a wogóle mam 25/33 osoby - chłopaków.
A żadnego wartego choć krzty uwagi Rolling Eyes

Sama dzieciarnia...

Strzyga

TheTosterMaster

Aduu, ja z tobą do tego Texasu!